Run baby run

Ik ben in training.
Ik moet leren om eerst te denken en dan pas te zeggen.
Misschien even tot 10 tellen?
In sommige gevallen zou 100 beter passen.
Waarom kan ik zo moeilijk luisteren?
En waarom wil ik zo nodig mijn verhaal vertellen?
Daar ben ik dus mee aan de slag.
Man wat moeilijk.
Heel soms als iemand mij wat vertelt dan
kan ik een hap lucht nemen en de woorden inslikken.
Maar heel vaak ook niet.
Ik vertel dingen die ik eigenlijk aan niemand hoor te vertellen.
Wees dus gewaarschuwd. Vertel mij niet jou donkere en diepe geheimen.
Ik vertel ze gerust aan een ieder die het wil horen.
En ook als ze het niet willen horen dan vertel ik het!
Ik heb enorm de behoefte om aanwezig te zijn.
Dat blijkt wel uit de verhaaltjes die ik tik.
Ik spaar niets en niemand om te ventileren.
En het is nog stom ook.
Ik kan de energie heel goed zelf gebruiken.
Maar nee hoor.
Ik pak het woord en blaat!
Gisteren nog.
Ik was met een keurige mevrouw aan de praat,.
Zij vertelt dat als haar kids nog uit gaan zij al
naar bed wil.
Ik laat haar amper uitspreken en vertel haar mijn avond rituelen.
Waarom toch?
Die mevrouw zit heus niet te wachten op mijn verhaal van die knellende ellende
en dat ik zo blij en dat mijn witte vlees rillend uit mijn bh valt!
Ik ben inmiddels ook immuun voor de angstige gezichtsuitdrukkingen van mensen.
Ik blaat gewoon door.
Een soort van  GOTCHA!
Ik bedenk me ook wel eens van te voren dat ik op een avond, uit mijn mond eens houd.
Dat ik gewoon eens stil ga zitten luisteren naar mensen.
Én dan...als ik denk dat het mij gelukt is ,komt het onderwerp op
mijn favoriete onderwerp.
Poep en scheten.
En daar ga ik weer. Voor ik het weet deel ik mijn stoelgangrituelen
en bolle dekbed verhalen. De angstige gezichten om mij een zie ik al niet meer.
De waarschuwingsblikken van mijn naasten lijken eerder een trigger om nog harder te gaan blaten.
Het is vast iets uit mijn jeugd.
Niet gehoord of gezien misschien.
En dat ik dat nu inhaal of zo.
Mocht ik jou verschrikken met zo'n verhaal.
Kijk mij recht in de ogen en zeg hardop : STOP
Mocht dit niet lukken ,leg dan je rechterwijsvinger dwars over je linker wijsvinger en hou dit voor mijn gezicht!
Mocht dit ook niet lukken kun je nog knoflook proberen of een houten staak.
En anders REN LIEFFIE , ZO HARD ALS JE KAN!



Liefs Ann