Het dooit

Kip of het ei?
Oh en dat houdt ons al eeuwen bezig.
Voor mij staat het voor iets anders.
Heb ik een burn out of komt mijn "toestand "door Hashimoto?
Feit ligt er nu eenmaal dat
ik amper functioneer.
Het gaat wel beter.
Helemaal als ik vergelijk in welke zombiale fase ik in verkeerde.
Man man wat kom ik van ver.
Dagen vlogen voorbij.
En als je mij vraagt wat ik gedaan had.
Geen idee.
Misschien genetflixt.
Lezen sowieso niet.
Dat lukt niet meer door die Japanse vriend genaamd Hashimoto.
Concentratie van een aangebrande pinda!
Maar de dagen vlogen dus voorbij.
Soms kwam ik dagen achtereen niet buiten.
En als een kind zo blij was ik als ik een cadeautje kreeg van
betrokken vriendjes of vriendinnetjes.
En veel kreeg ik.
Mooie kaarten en cadeautjes. Bloemen en wat te snaaien.
Alles alles kan een mens gelukkig maken.
De zon die doorbreekt.
Oh wacht...dit is een songtekst.
En hierdoor merk ik dus dat ik herstellende ben.
Ik schrik soms van mijn eigen stem als ik meezing met de muziek.
Niet alleen omdat ik niet de voice van Demteh ben.
Maar ook omdat het zolang stil is geweest in mij.
Stil en koud.
En langzaam aan ontdooi ik en hoor ik mij.
Ik warm op en ontluik.
Samen met de natuur.
Fuck die kip en dat ei.
Het is wat het is.
En wat het is dat boeit niet.
Ik kom er aan.
Ik ben op weg.
Joehoe.....


liefs Ann