dinsdag 31 januari 2017

Liefde

Iedereen vind iets van Trump.
Ik natuurlijk ook.
En ik hoor jullie alweer zuchten..oh god wat heeft ze nu weer.
En dat snap ik. Maar ik moet het even kwijt.
Normaal typ ik in de ochtend wat maar ik heb expres gewacht,
Tot het over zou waaien of zo.
Niet dus.
Ik moet het dus kwijt.
Trump dus.
Van beide kanten worden spelletjes gespeeld.
Ik geloof dat niet alles waar is wat er rond gaat op het net.
Maar dat het een eng nek is is mijn mening.
Gebaseerd op wat?
Op beslissingen die hij neemt.
Ik heb ook dingen gedeeld tegen hem.
Ook een handtekening gezet onder een petitie.
En vanmorgen bedacht ik mij ineens : wat zou hij er allemaal zelf van vinden?
Al deze commotie en anti groeperingen.
En weet je wat ik denk?
Dat hij ervan smult.
Hij vindt dat hij al deze aandacht verdient want de wereld draait om hem.
Dat de aandacht negatief is boeit hem niet.
Hij is de beste...zegt hij zelf.
Zulke mensen dulden geen tegenspraak.

Misschien ken jij ze ook wel uit je eigen omgeving.
Ik wel in ieder geval.
Het moet om hen draaien.
Ze willen eigenlijk constant applaus en bevestiging.
Spreek ze ook vooral niet tegen.
Zij weten het ALTIJD beter!
Altijd!
En zeg vooral niet hoe het met jou gaat.
Ze draaien het binnen 2 seconden om naar henzelf.
Ze eigenen zich steeds meer toe.
Gedrag wat obsessief lijkt.
Zulke types wisselen vrienden /mensen om als ware het voorwerpen.
Er zit maar 1 ding op.
Wegwezen!

En dat is wat er eigenlijk ook met Trump moet gebeuren.
Hij wil provoceren en uitlokken.
Als we dit nu gewoon eens niet meer aannemen?
Niet zijn idiote mening ons laten raken
Ik weet dat het lastig is maar laten wij ons platform niet door hem laten innemen.
Het vergif uit zijn mond niet tot ons laten komen
De mensen in Amerika.zijn helaas tot hem veroordeeld.
Deels eigen schuld.
Ik wens ze succes maar ik doe niet meer mee.
Ik neem zijn vergif niet aan.
Ik ga voor liefde.
Ik kies voor liefde.
Liefde voor jou en voor mij .
Maar vooral voor de wereld.

liefs Ann










woensdag 11 januari 2017

Waarom? Daarom!

Mijn geschrijf heeft nogal wat voeten in aarde gehad.
Familieleden die het lastig vonden dat ik alles beschreef.
Vrienden die mij raar aankeken of geen vrienden meer wilden zijn.
En regelmatig krijg ik de vraag of ik het niet lastig vind om mijn
sores het net op te gooien?
Ook de vraag : waarom in hemelsnaam  , komt vaak voorbij.
Ik weet zeker dat je terwijl je dit nu leest denkt , ja inderdaad!
Maar om de laatste vraag te beantwoorden , het waarom?
Omdat ik het "probleem " onder ogen kom als ik het opschrijf.
Maar ook omdat ik herkenning krijg van andere lezers.
En zoals met veel dingen is gedeelde smart halve smart.

De allereerste blogs over mijn wel ,en voornamelijk wee ,
waren retespannend. Wat zouden de mensen denken?
Er kwamen wat lieve berichtjes.
Ook een paar likes op fb.
Gelukkig dacht ik...niet veel mensen hebben het gelezen.
Na een aantal blogs ging ik mijn blogpagina bekijken en was de status van
hoeveelheid gelezen toch anders dan de likes op fb.
Holy moly!
Maar dat geeft ook aan dat er een heleboel mensen mijn blogs wel lezen maar het niet liken.
En dat is prima.
Ik zie het aan mijn blogpagina en aan de reacties van mensen irl.
In de supermarkt bijvoorbeeld.
Een vage kennis vraagt hoe het met mij gaat.
Ik begin te vertellen en ze zegt ,ja dat weet ik al want ik
hoorde van die en die , en die leest je blogs.
Ok....fijn!
In eerste instantie is er schrik. Zij lezen het dus ook.
Inmiddels laat ik dat los. Ik ruim het op als ik het schrijf.
Eigenbelang dus.
Ha.

Gisteren had ik een vriendinnetje aan de telefoon.
Het gaat niet zo fijn met haar.
Ik luister en herken.
Teveel gedoe en stress. Geen rust punt.
Voor iedereen het beste willen en alles willen doen en helpen.
En oh ja...voor zichzelf nu even niet.
Terwijl ik dit denk zegt ze : ik heb heel veel aan je blogs.
Ik weet dat dit mij staat te wachten.
Ik leer zoveel van jou en je manier van in het leven staan.
Ook een ander vriendinnetje leest mijn blogs.
Haalt er ook veel herkenning uit.
En ik ben stil.
Ik schraap mijn keel en vraag wat ik voor haar kan doen.
Ze vraagt of ze straks met mij mag praten.
Ja
Ja lieverd jij mag met mij praten.
Nu morgen of volgend jaar.
Wanneer je mij nodig hebt.
In de tussentijd schrijf ik nog even door.
Voor jou en je vriendinnetje en voor mij.
Maar ook voor al die andere lezers die
zich herkennen en gesteund voelen door mijn woorden
Want willen we allemaal , in de eerste plaats , niet de enige zijn?

Herkenning geeft rust en moed.
Samen staan we sterk.
Samen is alles beter.
Ik voor jou en jij voor mij.

liefs