10 kilo ego en een half onsje worst

Je kent ze wel.
Die mannetjes met een veel te klein pikkie.
Ook in jou omgeving heb je ermee te maken.
Als baas of als irritante betweterige collega .
Of die klote zwager die je zus gewoon slecht behandeld.
Ook een van de toezichthouders is er 1!
Een macho mannetje in een pak of uniform die op zoek is naar macht.
Dat gedrag waarvan wij allemaal weten wat dat met ons doet.
We worden obstinaat. We gaan reageren en dat is stom.
Want ze zoeken de confrontatie juist.
Ze willen dat je reageert ,die mannetjes met micropenisjes.
Reageren op hun rare gedrag. Weet je ? Eigenlijk is zo'n uniform
hartstikke handig. Je weet gewoon al wat voor vlees je in de kuip hebt.
Ongeveer een half  onsje!
Best raar eigenlijk. Dat soort mennekes. We kennen ze allemaal en
ze lijken ook op elkaar. Vaak staan ze een beetje te wiebelen op hun benen.
Beetje te imponeren door van links naar rechts te hupsen. Alsof ze klaar staan om aan te vallen.
(Ik denk persoonlijk dat dat heen en weer hupsen veroorzaakt word door een
 wormvormig, aanhangseltje wat ietwat klem zit.)
Wat ze ook doen is zinnen herhalen. Alsof ze anders bang zijn dat ze vergeten wat ze hebben gezegd.
Of 3 x vragen hoor je mij? Hoor je mij? Hey, hoor je mij? Ik weet nooit hoe ik moet reageren.
Maak ik een grapje dan loop ik de kans op een enorme uitbarsting.
En dat lijkt mij dan wel weer grappig ,maar ja , waarschijnlijk dan ben ik wel de enige
die het humor vindt.
Mijn oudste vertelde dat hij na het lezen van een blog van mij vol goede moed vertrok
naar Schiphol voor een werkreis. Zoonlief kan nogal ...euuhh...anders reageren. Geïnspireerd door mijn blog had hij zich voorgenomen om te glimlachen naar iedereen en vriendelijk te reageren op alles. Hij liep richting security en had per ongeluk de verkeerde rij.
De security man (lees: menneke met kleine piemel) , houdt hem tegen en zegt:
ho ho ho ,waar denk jij heen te gaan?
Ik ga niet teveel details geven maar hij was een schoolvoorbeeld van een te klein pikkie en  een
te groot ego en dit alles verpakt in een Noordafrikaans uiterlijk met dito accent en een te bijdehand uniform.
Heel soms gebeurt het dat kleine of grote gebeurtenissen ons ineens van ons goede voornemen afhalen.
Laat ons dit niet gebeuren en laten we gewoon een front vormen.

Het front tegen grote ego's met kleine pikkies.
En mochten we de volgende keer weer een schreeuwend onderkruipsel voor ons neus hebben,
laten we dan reageren  door naar hun kruis te kijken en ze meewarig toe te knikken.

Liefs

Slim slimmer allerslimste

Ik snap ze niet. De mannen.
Ik roep wel eens tegen de mijne

dat ik heel graag een uurtje of wat door zijn hoofd wil lopen.
Gewoon om te kijken hoe zoiets werkt. De nonchalance waarmee ze dingen doen laten mij vaak
met open mond staan. Gewoon iets doen zonder erover na te denken  of over de consequenties na te denken. Ik ben verbaasd echt waar.  En ze komen er ook nog mee weg ook.
Als ons vrouwen iets niet lukt dan zoeken we naar een oplossing.
De man.....als hem iets niet lukt legt hij het weg.
Wij denken na en piekeren.
Zij genieten van de stilte in hun hoofd.
Zij doen stoere gekke dingen met de kids.
Wij voeden ze op!
Wij zijn bezorgd of iedereen in het gezin wel drinkt en eet.
De man? Hij eet wanneer hij honger heeft en pakt wat hij wil.Of we over een uur gaan eten of niet.
Wij zijn zorgzaam en snel bezorgd.
De man ook, als zijn bier op is.
Eigenlijk zijn wij stom. We willen iedereen pleasen en het naar het zijn maken.
Maar de belangrijkste vergeten wij.
En heeeel soms komt er een moment dat de man buiten zijn boekje gaat en iets doet wat niemand verwacht.
Iets voor een ander zonder er zelf beter van te worden!!!
Hij heeft er ook niet heel hard over nagedacht hoor,.
En op dat soort momenten vergeten we weer dat ze eenrichtinghersenen hebben.
Dat zijn de momenten dat we gewoon de rest voor lief nemen.
Wij vinden onszelf ook veel slimmer.
We laten dat ook regelmatig merken door ze te verbeteren of te corrigeren.
We lachen om hun anderhalve hersencel en nemen ze dus vaak dingen niet kwalijk of we proberen ze nog hartstochtelijk om te vormen.
Maar alles op de keper genomen.
Wie is er nu slimmer?

Liefs Ann

Geloof het of niet

Bind bond gebonden.
Ik heb boekgebonden. Heus en echt waar heb ik papier gevouwen en genaaid.
Er werd een workshop gehouden en ik las op facebook ( naast zeuren is dat mijn andere verslaving)
dat er een uitvaller was. Ik dacht laat ik daar nu gewoon even heengaan. Gewoon die lege plek opvullen met mijn bevallige derrière. Het zou niet zo lang duren dus hup,ik ernaar toe.
Het duurde even voordat de andere cusristen er ook waren. Maar daar waren ze dan ,
Tjitske,  Sanda en Elisabeth . De drie wijze vrouwen uit het oosten.
Wat was het gezellig en leuk en ik heb ook nog een boek gemaakt.
De bladzijdes zijn leeg en laat ik leeg. Het boek ligt bij kom 'ns Ann op tafel als gastAnnboek.
Jullie mogen daar je ervaringen over mijn huis en je ervaring bij mij en of een boodschap
achter laten voor een volgende gezelligerd die Ann komt. En behalve de Annzichtkaart vond ik
boodschap achterlaten voor iemand anders heel mooi. Dat idee kwam dus van de drie dames.
En geloof het of niet,daar moet je voor in de heer zijn! Dat aan een ander denken en is voor ons wat
minder een tweede natuur. Maar dat is natuurlijk heel stom. Het kan natuurlijk nooit zo zijn dat de
volgelingen dit doen omdat er 1 x in de week iemand hun staat toe te roepen dat ze de naasten lief moeten hebben en moeten uitdelen.
Dat wij niet toegeroepen worden wil natuurlijk ook niet zeggen dat wij maar moeten ontvangen en
binnenhalen. Zou het niet mooi zijn dat het niet aan het geloof hangt maar aan de mens?
Dat wij als mens  elkaar een plezier willen doen omdat het goed voelt en niet omdat iemand dat zegt?
De drie wijze dames uit het oosten die er gisteren waren doen dit  soort avondjes voor hun
plezier. Ze gaan er regelmatig op uiten doen gezellige dingen .Niet omdat een man met een jurk aan dit hun toeroept,maar omdat ze ook plezier willen delen. Met elkaar maar ook met anderen.
En dat is mooi. Ik heb geluisterd en geleerd. Want dat kun je van mensen die je nog niet eerder hebt ontmoet. Nieuwe gedachtes en bijzondere levens.
Behalve een boek met blanco pagina's is er nu dus toch 1 pagina beschreven.
Deze blog is voor de drie wijze dames. Bedankt voor jullie gezellige avond en
vergeet niet dat je pas echt goed kan delen als je ook kan ontvangen.


liefs Ann

Hormonen of gewoon lastig?

Toen kon het nog,
Toen je nog geen anderhalf uur nodig had om jezelf aantrekkelijk te maken.
Toen je nog viriel en vruchtbaar was.
Toen je nog op gympen kon lopen omdat je toch wel de seks aan je kont had.
Toen ,ja toen kon er veel.
En nu?
Dankzij het gebrek aan die klote hormonen die niet meer door je lijf gieren
kom je nergens meer mee weg.
Vroeger kon je ruzie maken .Gewoon omdat je er zin in had. En dan zocht je de
grens op. Gewoon om te kijken hoever je kon gaan. En als de grens was bereikt deed een potje goede seks wonderen. Of je lachte schalks en klaar. Ook flirten was leuk. Iemand lekker lang aan kijken en wie draait er dan als eerste weg?
Maar nu.
Ik kan ruzie maken wat ik wil maar de seks heb ik niet meer aan mijn kont hangen.
Ook op gympen lopen is ietwat ongemakkelijk. Die kop he?
En dat lijf wat gewoon niet vruchtbaar meer is.Daar word dus ook niet meer op gereageerd.
Flirten ? Als ik dat probeer dan krijg ik kramp en das niet sexy nie!
Ze ruiken mijn feromonen niet meer.
 Al kocht ik liters en sprayde ik mij vol.
Het heeft geen effect. Ik ben volgens de dierenwereld een oude vrouw.
Mijn cyclus is verdwenen en mijn lijf ook.
Ik ben niet meer tot  nut voor de man en dat merk je.
Sinds een paar dagen slik ik oestrogeen tabletten omdat een of andere snuggere arts
zeker wil weten dat ik in de overgang zit.
Wel ja joh.....schriftelijk bevestigd en in drievoud ingeleverd ook nog.
Ik stuiter door mijn huis en ben niet te genieten. Niets deugt en niemand is aardig.
Mocht er iemand langs komen kan ik hooguit een uur of 2 redelijk normaal doen zonder
met een mes achter ze aan te zitten. Mijn man maak ik zelfs bang.
Enniewee was ik al niet graag bij de moestuinwinkel ,maar nu helemaal niet.
Vandaag werd ik gestalkt door een man op leeftijd (gewoon een ouwe knar).
Hij loopt al in 3 gangen steeds tegen mij aan met zijn irritante rollator.
En wat denk je? Sta ik bij de kassa komt hij achter mij staan.
Waarom?
Of is misschien, mijn krampachtig door de winkel gehups ,op te gele sportschoenen,
een teken voor hem dat ik aan het flirten ben?
Is dit mijn nieuwe doelgroep?
Ik glimlach en krijg een hele dikke glimlach terug en een hele vette  knipoog.......

Werk aan de winkel

Wat een ellende die moestuintjes. Kids die normaal al druk zijn en 

niet leuk zijn nu helemaal onuitstaanbaar. Als je in de rij  bij de kassa staat en je hebt 

mazzel ,net als ik, dan staat er een mevrouw achter je met 3 van die lawaaipapagaaikids.

Zo een mevrouw die eigenlijk geen zin had in kids maar omdat het maatschappelijk verantwoord is neemt ze er 1. Maar ja ...1 is zielig dus hoppa nog maar 2 erbij want 3 kids is elitair. Alleen plebs heeft 2 kinderen. Dus staat die mevrouw met die door haar strot geduwde 3 kids achter mij in de rij bij die leuke winkel met die achterlijk acties. Ik kan de kassière niet verstaan want een kakofonie van irritant gekwetter klinkt. Ik zie de lippen van de kassière bewegen maar hoor alleen die per ongeluk vergeten weg te wassen spermatozoïden. Ze hebben het erover dat ze sla willen of misschien wel basilicum of nee wacht, ik wil (met een irritante rollende R) wortel. Ik beheers mij .

Heus was het in mijn hoofd opgekomen om die irritante kwakers een wortel in hun snavel te drukken. Maar nee. Ik glimlach vriendelijk en aai er 1 zachtjes over zijn bolletje. Mijzelf toesprekend om ZACHTJES te aaien ,en ik geef ze mijn tuintjes.

En wat denk je dat er gebeurd? Ik hoopte op 3 stralende koppies die mij aan zouden kijken en zouden zeggen dank u wel super leuke mevrouw.

Proest,dat dacht jij ook?

Welnee , ze keken van mij naar elkaar en waren teleurgesteld.Ze hadden namelijk al de pastinaak en de aubergine. Wel gloeiende gloeilamp. Je zou ze toch?

En die moeder tegen wil en dank? Ze glimlachte meewarig naar mij. Haalde ietwat haar schouders verontschuldigend op. Alsof ze daarmee wilde zeggen dat het haar speet dat ze kinderen had genomen. Ik keek haar aan en heb haar veel succes gewenst met haar schorriemorrie. 

Wat is dat toch met de opvoeding tegenwoordig? Ik weet dat ik klink als een oud wijf maar jongens zeg! Is het zo erg om je kind even flink toe te spreken? Zijn we bang geworden om de confrontatie aan te gaan met die mislukte dwergen? Of laten jullie je ringeloren door je eigen DNA?

Is het gemakkelijk om  ze hun gang te laten gaan? Is dat het?

Nou bij deze dan een enorme schop onder je bevallige bips en ga eens aan het werk met je kids.

Niet knutselen of moestuintjes verzorgen maar helpen in het huishouden en taakjes doen.

Laat ze lekker je auto wassen en je kamer stofzuigen.

Natuurlijk gaat het sneller als je het zelf doet maar leer je kind iets ajb.

Is het niet voor jezelf dan voor mij.

Zodat ik in alle rust in de rij kan staan bij die leuke winkel.

liefs Ann

Superdokter

Ik heb Lichen Sclerosus.
Een of andere kutziekte.
Ik weet nog dat ik na jaren jeuk aan mijn vulva , bij een vervangende huisarts kwam,
en dat deze het voor mij op een briefje schreef en zei :u kunt van alles vinden op GOOGLE.
Succes! Een receptje voor een hormoonzalf en een vette zalf en dat was het.
Mijn beste vriendinnetje was woest. Niet alleen op de arts maar ook op mij.
Ik had mij zo naar huis laten sturen. Google werd ik niet heel blij van.
Wel kwam ik erachter dat een aantal ziekenhuizen een vulvapoli hebben.
En daar moest ik zijn. Nu inmiddels heel wat jaren verder weet ik inmiddels dat ik zelf het meeste weet van mijn eigen ziekte.
Als je iets hebt aan je vulva dan hoor je ineens niet meer bij een dermatoloog.Maar ook niet bij een gynaecoloog. Ik zeg expres vulva want zo heet de buitenkant van je schaamstreek. Als je naar binnen gaat heet het vagina. Maar terug komen op die LS ( ik kort het vanaf nu af) . Niemand weet precies wat het is. Wij ,de examinandus (oftewel de lijders of patiënten) zijn bij elkaar geschoold op een besloten gedeelte van facebook. EN daar is ons duidelijk geworden dat we niet alleen last hebben van LS. Dit gaat vaak samen met andere ziektes zoals reuma en schildklier afwijkingen. Ook psoriasis
en vermoeidheid komen vaak voor. Helaas is er geen arts die voor ons een helikopterview wil doen.
Geen arts die getriggerd word door deze ellendige ziekte en zijn aanhangselziektes.
Zou er dan geen nerd van een arts zijn die niet snel naar huis moet naar zijn superschattige gezinnetje met 3 kinderen? Gewoon een arts die houdt van puzzelen en denkt dat hij misschien de wereld kan redden van LS. Dat zou ik graag willen. Met een mooie cape en een strakke broek en goed gespierd.
(Gewoon voor het oog hoor ,seks doet toch zeer!) Dat als je jeuk hebt of vragen dat hij komt aanvliegen en je opbeurt en een rondje mee laat vliegen. En dat hij je beloofd om er alles aan te doen om genezing te vinden. Zucht......
Terwijl ik dit typ denk ik aan al die andere mensen die veel zieker zijn. Ongeneeslijk misschien wel.
Dat is natuurlijk veel erger.
Maar heel soms heb ik zelfmedelijden. Zoals nu.
Ik voel een griep opkomen en mijn weerstand is verzwakt. Daardoor is er een bacterie die dacht dat het nu het moment was om op te spelen. Dus even weer een kuurtje antibiotica. De overgang en de griep en de jeuk en de bijwerkingen van de Ab zorgen ervoor dat
ik nu even zeg: Het komt goed ,maar vandaag even niet!

liefs Ann

Maken of breken?

Wanneer kies je voor jezelf ?
Wat is het moment dat je onvoorwaardelijk
van jezelf houdt ?
Dat je niemand meer in je leven toelaat die jou kwetst?
En kan dat ?
Kun je je eigen leven zo inrichten dat er geen ruimte meer is voor
pijn en verdriet?
Ik ben bang van niet. Wel kun je veel dingen elimineren.
Mensen en gebeurtenissen. Die kun je weglaten of vermijden.
Waarom doen mensen dat eigenlijk?
Andere mensen kwetsen. Ik heb het wel eens gevraagd aan iemand.
Deze kwetste mij tot in mijn diepste ziel . Ik heb gevraagd naar de reden.
En die was er niet. Meer dan een beetje gehakkel kwam er niet uit.
Zouden mensen zich niet bewust zijn van het feit dat ze kwetsen ?
Of zou het hun afweer systeem zijn? Een mogelijkheid om  zichzelf beter te voelen
over de rug van een ander?
Ik weet dat ik vrij direct ben. Volgens sommige mensen ben ik een open boek.
Ik word dus vrij makkelijk gekwetst. En dat is ook vaak gebeurd. Natuurlijk word ik daar dan voorzichtiger van. Het vormt je. Wat mij het meest kwetst is als ik mij open stel en iemand maakt daar misbruik van. Ik kan daar in vriendschappen heel ver in gaan, Ik ga voor iemand door het vuur.Ook als ze zelf niet willen. Dat is dan wat minder leuk.
En de categorie kwetsen om je zelf beter te voelen heb ik ook meegemaakt.
Dat je tijdens een diner een toetje neemt en dat er door een kennis de opmerking gemaakt word:
je kan we zien dat je van toetjes houd. Met zo'n lijf eet je daar vast teveel van.
Deze kwam aan. Huilend ben ik van het diner vertrokken. Dat open boek hè.
Had ik dit kunnen voorkomen? Ja ,door niet te gaan. Ik was namelijk al eens eerder door hem geprovoceerd en heb tijdens dat diner besloten aan de andere kant van de tafel te gaan zitten.
Zonder resultaat.....hij zocht mij op.
Wat hem bezielde? Geen idee,maar ik weet dat als ik hem weer tegen kom hij dit weer doet.
Ik elimineer hem dus.Als er een kans is dat hij ergens is,dan ga ik niet.
Laf?
ja misschien.Maar ik kies voor mijzelf.
Dat is dus echt een voordeel van ouder worden. Natuurlijk wil ik nog aardig gevonden worden.
Maar ik ga daar niet meer ,koste wat kost voor door het vuur.
Ik ga zelfs zo ver dat ik mijn eigen moeder niet meer zie. Zo heel af en toe probeert ze weer contact te maken. Ik weiger dat. Ook bij je eigen familie kunnen mensen te ver gaan.
Ik heb mij keer op keer dienstbaar opgesteld en als je dan het gevoel hebt dat je er niet toe doet, dan doet dat zeer. Ik heb wel eens aangegeven dat ik niet jaloers ben. Ik ben dus niet jaloers op materiële dingen. Maar ik kan zo'n weeïg gevoel in mijn maag krijgen als ik van andere mensen hoor dat ze gezellige familie dingen doen. Dat is dus jaloezie. Dat onvoorwaardelijk familie gevoel. Dat is een gapend gat. Maar ik weet ook dat ik dat niet koste wat kost moet zoeken.
Ik heb het nu zelf gecreëerd. Ik heb een fijn en warm gezin. Een gezin waarin onvoorwaardelijk idd geld zonder dat ik er moeite voor moet doen. Ze houden van mij om dat ik mij ben. En ik hou van hun om wie zij zijn. Ook mijn schoonzoon past naadloos in ons gekke gezin. Hij is een hele mooie aanvulling. Ik koester de spelletjes avonden en het samen eten en ik weet zeker dat dit voor altijd is.
Weet je waarom?
Het is op basis van respect en liefde , gelijkwaardigheid en zorg, saamhorigheid en onvoorwaardelijk.
Wat je niet hebt kun je dus maken.

Liefs Ann