Hallo 2017!

Wat een jaar!
Geen gewoon even tussendoor jaar.
Nee joh!
We zullen weten dat het 2016 is geweest.
Ik heb wel veel geleerd dit jaar.
De belangrijkste les is wel dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn geluk.
Man dat was wel even een eye opener.
Ik kwam dit jaar terecht bij Karin Helmers van Versa.
Zij help je bewust te worden.
Van jezelf en van anderen.
Wat jou effect is op de wereld en de wereld op jou.
God wat had ik dat even nodig zeg.
Die burn out is gewoon een allesverslindend monster die
je niet meer normaal laat denken. Daarnaast deed mijn schildklierziekte ook
nog een duit in het zakje qua rollercoasterende emoties.
Dus toen ik iets makkelijker van de bank af kwam wilde ik eigenlijk
wel iets actiever aan mijn burn out werken.
En toen kwam Karin dus op mijn pad.
Via praten en meditatie leerde ik mijzelf kennen.
Mijn manier van kijken en beleven is anders.
De reden daarvoor is zowel bijzonder als herkenbaar.
Ik herken mijn kinderen en mijn vader en oma en diens oma erin.
Erfelijk dus.
En terwijl je vroeger als gek werd bestempeld zat deze angst er bij mij dus nog in.
Wat als ik anders ben?
Dankzij Karin en onze meditaties ben ik juist blij dat ik anders ben.
Tijdens de meditaties gebeuren er heel bijzondere dingen.
Ik reis en beleef .
Ik zie en voel.
Ik open en groei.
Zo mooi en zo bijzonder.
En ik kan mij zo goed voorstellen dat het voor een aantal van jullie
hocus pocus of te zweverig is.
En dat is prima.
Maar als ik nou zeg dat het mij gelukkig maakt .
Als dit mij nou laat zijn en zien wie ik ben?
Snap je het dan?
Stel dat het een medicijn was wat ik moest innemen?
Jij weet toch ook niet hoe het medicijn precies werkt?
Nou ....dat is dus met dit hetzelfde.
Ik ben ook blij met dit proces vanwege de vriendschappen.
De echte vrienden blijven me steunen.
Laten mij zijn wie ik ben.
Van andere heb ik afscheid genomen.
Ik geef tegenwoordig mijn grenzen aan.
Ga je daar herhaaldelijk overheen dan is het exit!
Voor mijzelf is dat een heel stuk duidelijker en voor mijn vrienden ook.
Ik ben 50 geworden dit jaar.
En nog steeds ben ik aan het onderzoeken wie ik ben en wat ik kan.
Ik schilder nu ook.
Vorig jaar kreeg ik van mijn lieffie een leeg doek en een kwast in mijn handen geduwd.
Ik kreeg een behoorlijke paniekaanval.
Waar mijn lieffie dacht mij een plezier te doen kwam er een enorme faalangst naar boven.
Ik durfde niets te maken omdat ik bang was dat het niet mooi zou worden.
Geen moment heb ik nagedacht over het plezier van het klodderen zelf.
Het eindresultaat moest top zijn.
En dat ik heb ik dus nu geleerd van de bewustwordingscursus.
Het eindresultaat is altijd mooi als de reis ernaar toe ook genieten is.
Een mooie metafoor voor het leven.
Het is tijd.
Ik ga genieten.
Eindelijk!
Hallo 2017.....welkom


liefs Ann

Kerstgemis

De donkere  dagen voor kerst wordt het wel genoemd.

De dagen dat we niet meer logisch kunnen nadenken.

De boodschappen worden al ruim een week voor de kerst gedaan.

Gewoon omdat je dan daarna nog iedere dag even naar de supermarkt kan om vergeten boodschappen te kopen .En mensen te irriteren die hun gewone boodschappen moeten hebben.

Door het hamstergedrag van anderen loop ik bijna mijn afbakbroodjes mis die ik iedere week haal.

Rare tijd is dit.

Alsof je ook meer geraakt word door leed en gevoeliger reageert.

Ik zit de krant te lezen en kom bij de rouwadvertenties.

Een man en een vrouw tegelijkertijd begraven.

Ik lees en krijg het koud.

Beide ziek en besloten om samen de laatste reis te maken.

Mijn wangen worden nat.

Geen idee wie het zijn maar het ontroert.

Een lieve blonde jongen van 7 die kanker heeft en dood gaat.

Hij verbroedert en haalt geld op voor andere kinderen die ziek zijn.

Wij smelten en doneren.

De juiste tijd van het jaar.

Ik heb boodschappentassen rondgebracht aan mensen die niet de supermarkt in kunnen.

Gewoon omdat het financieel even niet gaat.

En wat blijkt? Hun overbuurvrouw heeft ook niet veel en dus delen ze.

En in deze tijd van aanslagen en oorlogen , van onmin en haat , kies ik voor liefde!

Liefde door de dood heen , liefde door materialisme heen.

Maar ook liefde door de tijd heen.

Heus ik sluit mijn ogen niet voor ellende en verdriet

Maar ik zie ook de warmte en compassie.

Zo blijf ik mijn balans houden.

Dwars door de pijn zie ik hoop

Door verdriet zie ik een glimlach

Door de angst heen zie ik liefde

Ik geloof in een toekomst

Met  jullie en door jullie

Fijne warme kerstdagen met diegene die niet gemist kunnen worden

liefs Ann

Maneschijn

Ik ben weer eens vroeg wakker.
Door de maan of de buurvrouw of door gesnurk van de liefste.
Maakt niet uit waardoor.
Gewoon wakker.
Er komen allerlei gedachtes in mijn hoofd.
Hoe komen ze daar binnen?
Doemgedachtes en zorgen maak gedachtes.
Gedachtes die van het ene slechte scenario naar de andere gaan.
Ik draai en draai.
Waarom denk ik niet happy gedachtes?
Op het strand liggen of je huis vol bloemen.
Een rollebol gevecht in marshmallows ofzo.
Weet ik veel , iets leuks.
Ik ga eruit.
Pak een kopje koffie en zit voor het raam.
De wereld slaapt en ik niet.
Ik word overspoeld door zelf medelijden.
Heerlijk!
De hele wereld is schuldig aan mijn  misère.
Het komt door iedereen behalve door mij.
Ik versterk het nog even door op facebook mijn
niet vrienden of ex vrienden te bekijken.
Die mensen , waarvan ik weet dat ik bij happy foto's van hun ,  zo'n
weeïg gevoel in de buik krijg.
Past zo fijn bij mijn melancholische bui.
De hond naast mij in de stoel zucht.
Ik zucht mee.
Ik sluit dat feestboek en typ.
Ha , lekker weer.
De woorden komen vanzelf.
En ik weet nu al dat er weer herkenning is.
Want weet je.
Ik ben jij en jij bent ik.
Samen maken wij de wereld.
Met onze kronkels en gekke gedachtes.
Vanavond weer een poging doen om lekker te slapen en niet te malen.
Maar ja....die supermaan hè!