Dreszuur

Paardensport.
En dan specifiek de dreszuur. Wat een drama is dat.
Men gunt elkaar niets. Ja rampen en ellende.
En waarom? Geen idee. Misschien dat wij er samen
achter kunnen komen. Vul gerust aan.Jou ervaringen en
meningen zijn belangrijk voor mij. Maar misschien moet
ik eerst een voorbeeld geven?
Laten we bij het begin beginnen: instructie!
Daar begint het al. De instructie is veranderd. Vroeger hadden we
instructeurs die autoriteit uitstraalden. Mijn kind leste bij mijnheer Bril.
Je haalde het niet in je hoofd om te
ja maaren. Als je instructeur zei dat je de hele week zonder beugels moest
rijden omdat je zit zo ellendig was dan deed je dat. Nu gaan de mensen naar een andere \
instructeur. Want ja niemand zit graag zonder beugels op zijn paard. En de gemakkelijkste weg is toch een andere instructeur. En dan begint het shoppen.
Net zolang instructeurs zoeken en uitproberen tot je die ene hebt gevonden. Die ene die jou de hemel in prijst en zegt dat alles wat fout gaat aan je paard of pony ligt. Die ene instructeur die al bellend in de hoek zit en af en toe opkijkt en roept: ja daaaaaar!!!! Dat is mooi!!! Goed gedaaaaaan!!!!Die ene instructeur die dan een keer meegaat naar concours omdat je nooit winst rijd. En dan gaat die mee en dan is het duidelijk waarom je geen winst rijdt......de jury! Die deugt niet en is raar!
Dat je stalgenoot wel winst rijd komt natuurlijk omdat ze de jury kent! Niet omdat ze zo keurig op de letter rijd. Die hele simpele bok loopt gewoon keurig zijn proef zonder fouten en wint. Ja dat kan natuurlijk niet. Of dat andere talentvolle paard wat af en toe de weg kwijt is. Dat die hogere punten rijdt is niet te begrijpen. Dat die goede stukken voor een 9 heeft is niet gezien natuurlijk.
Kortom, het ligt overal aan behalve aan jezelf.
Mijn kind is een dreszuurder. Bij de pony's begint het al. Stel je hebt heerlijk gereden en je bent blij. Dat kan natuurlijk niet. Want je weet de punten nog niet. De punten bepalen of je goed gereden hebt of niet. Dat is toch onzin? Wat als je de proef uitkomt en je hebt samen met je beestje een heerlijke 6 minuten lang genoten? Het aangalopperen ging deze keer bijna vanzelf. Het voelde fantastisch.
Maar dat kun je niet zeggen als iemand vraagt hoe het gegaan is. Want stel dat je slechte punten hebt dan denken ze dat je er geen verstand van hebt. Heb je wel hoge punten dan mag je niet zeggen dat het fijn ging, dan ging het per ongeluk. Hij ging best fijn zeg je dan. Want oh wee als je arrogant overkomt. Voordat mijn kind en ik die regels door hadden zijn we natuurlijk al vaak de mist in gegaan.
Ik kan mij nog een keer een kampioenschap herinneren. Mijn kind reed inmiddels bij de paarden en was 15. Het ging om een kringkampioenschap in het Z2. Zure 2 dus. Mijn kind werd reserve kampioen en ging heel enthousiast naar de kampioen. Ze gaf haar een hand en feliciteerde deze dame met haar titel. De dame stamelde wat en riep toen dat mijn kind niet kon rijden en dat het belachelijk was dat zij reserve was geworden met  haar manier  van rijden. Waarom? Geen idee. De Z van ZUUR dus.
Waarom is het not done om gewoon blij te zijn met je knol en je proef?

Wat zeg je?

Waarom zeggen wet het een en bedoelen we het andere?
Dat is toch gek? Wat is de reden dat we dit doen?
Of denk je dat jij dit niet doet?
Voorbeeldje : hey schatje, ik ga vanavond even naar mijn vrienden. Is dat ok?
Jij : ja hoor lieverd , geen probleem.
Maar dat meen je niet. Want het is wel een probleem. Je wou net gezellig op de bank samen
met een wijntje en wat hapjes. Maar dat zeggen we niet. Nee , we zijn dan een soort martelaars en
gaan zitten kniezen in ons eentje op de bank en vroeg naar bed.
Dat is toch raar? Waarom zeggen we niet gewoon dat we de avond anders hadden ingepland?
Denken we dan dat we aandacht vragen voor onszelf en dat dit niet mag?
Of vinden we het juist lekker om zo'n avond alleen te zitten en dan ruzie te maken als ze thuis komen? Hij komt thuis van zijn gezellige avond en dat jij lekker los kan gaan. En terecht vinden we zelf. Want wij hebben zielig alleen gezeten en ons verveeld. We hadden alles klaar voor een gezellige avond en hij ging weg. Waarom doen we dat?
Nog een voorbeeld? Je loopt ergens en iemand staat op je teen. Je teen met die ingegroeide teennagel die er half afhangt en zo verschrikkelijk klopt dat tergkloppen geen optie is. Die teen dus.
Diegene staat er vol op en jij verkrampt en roept AUTSJJ. De beul verontschuldigt zich en zegt dat die er niks aan kon doen. En wat doe jij? Met tranen in je ogen en een stem die komt vanuit het diepste van het diepste, de pijn verbijtend ,zeg je : geeft niks. Doet geen pijn.
WAAT??? Waar haal je het vandaan dat het niet zeer doet? Je strompelt verder en hebt water nodig.
Je lieffie is bezorgd en slaat lief een arm om je heen. Die je vervolgens weg slaat omdat je teen zo zeer doet dat je geen aanraking kan velen. Waarom hebben we niet tegen die beul gezegd dat het verschrikkelijk zeer doet en dat je teen er bijkant afvalt? Is toch raar?
Je komt bij het boodschappen doen een oud klasgenoot tegen. Juist nu je je niet zo goed voelt.
Je hebt slecht geslapen en ziet er uit alsof je figureert in een zombiefilm. Je huid is wit doorschijnend en je wallen donker als de nacht. Je hebt je stinkende werkkloffie nog aan en je riekt naar zweet.
En juist dan....kom je die ene tegen die er smetteloos uitziet en die vroeger al zo minachtend naar je kon kijken. Diegene die alles wist over iedereen en dan zo besmuikt kon lachen dat het je
raakte in je binnenste. Die ja...die kom je nu tegen. je hebt hier geen zin aan en duikt in de waterkers.
Te laat ,je bent gespot. Je hoort je naam al kirrend en haar stem klinkt als klaterend koel water op een zinderend warme zomerdag. Je draait je om en je wil haar naam noemen. Dit gaat niet. De waterkers heeft gekke dingen gedaan met je stem en al kraken en piepend zeg je hoe gaat het? Zij antwoord dat het fantastisch gaat en ze vraagt : hoe gaat het met jou?
Je wil zeggen dat het verrot gaat. Dat je in de steek gelaten bent door je man omdat hij het toch liever
met mannen deed. Je 3 kinderen superlastig zijn en dat de tweeling zelfs geweigerd is op de peuterspeelzaal vanwege ongeoorloofd gedrag . ( wie bepaald eigenlijk wat ongeoorloofd is? )
Maar dat zeg je natuurlijk niet. Je roept dat het fantastisch gaat en merkt ineens dat het piepende en krakende stemmetje van je verruilt is voor hysterisch gegil. Ja joh,gezellig. De hele supermarkt draait zich nog even om naar jullie om te kijken waar dat gegil vandaan komt. Je roept richting
de mensen ;hallo Jumbo, kan je het zien? Maar dat maakt het er niet beter op.
De oud klasgenoot klopt zachtjes op je schouder en zegt, wat fijn dat het zo goed gaat.
Nou tot kijk he? En daar gaat ze op haar designer schoentjes. Klikkerdeklak.
Het enige wat bij mijklikkerdeklak doet zijn mijn kaken.

En waarom zeggen we dan niet gewoon hoe het echt met ons gaat?
Iemand een idee?