Heb lief

Misschien word ik wel oud.
Of ben ik gewoon een moraalridder.
De fatsoensarmoe is aan het oprukken.
Zonder vingers te wijzen wil ik toch even mijn bezorgdheid kwijt.
Kijk...ieder mag doen wat die wil natuurlijk.
Maar hou het bij jezelf.
Val mij er niet mee lastig.
Screenshots van smerigheid.
Zogenaamde lollige carnavalsnummers waar
mijn oren van gaan bloeden en mijn plaatsvervangende schaamte is verschroeid.
Ik snap het niet.
Ik wil heus tolerant en begripvol zijn.
Maar ik kan het even niet.
Het komt voorbij op mijn tijdlijn en dus mijn huis binnen.
Mijn ogen nemen het op en mijn hoofd en hart kunnen dit niet meer verwerken.
Misschien toch te oud?
Ik mis intimiteit.
Liefde en warmte en privacy.
Het gevoel wordt overtroefd door ranzigheid.
Porno is bijna een graadmeter,
Misschien wel een online cursus.

Maar lieve allemaal.
We willen niet allemaal keihard genomen worden.
Met tuitlipjes roepen dat het harder mag en je kontje nog wat meer omhoog duwen.
Nee nee nee!
We willen zodanig gezoend worden dat de bodem onder onze grond vandaan zakt.
Je knieën die knikken omdat je bemind wordt..
Iemand die je aankijkt en je ziel raakt.
We willen vastgehouden worden en beschermd.
Niet hard maar met gevoel.
De tijd vergeten en een hart voelen kloppen.
Warme lijven tegen elkaar die samen smelten.
De passie die oplaait en je verwarmt

Ik gun jullie dat.
Ik wil jullie wakker schudden en zeggen dat er zoveel meer is dat die ranzigheid.

Lieve mensen ,  heb elkaar weer lief.

liefs Ann

Hoor jij erbij?

Als ik iets graag wilde dan was het ergens bij horen.
Bij de familie.
Bij vrienden .
Bij een bepaalde mode stroming.
Gewoon ergens tussen passen.
En als ik terug kijk is mij dat nooit helemaal gelukt.
Oh ,in het begin wel hoor.
Ik was een kei in het observeren .
Ik kon mij als een kameleon aanpassen aan mijn omgeving.
Welke dat ook was.
Ik heb in kringen bewogen die ik kende uit bladen.
Op podia gestaan en met ministers gedanst.
Zalen gevuld en laten lachen.
Europa doorgereisd voor werk.
Gedineerd in bepaalde kringen.
Alexander Pechtold een poets gebakken.
Over de grond gerold van het lachen in mijn tweedehandse galajurk.
Samen met een mode ontwerpster op blote voeten dansen op een benefiet feest .
In een volkswijk opgegroeid.
Van die buurtjes waar voor het huis de gezelligheid heerst en
de kratten bier als bijzettafeltjes worden gebruikt.

En nu?
Pas ik eigenlijk nergens.
En dat begin ik steeds meer te accepteren.
Ik pas bij mijzelf.
Dat past mij eigenlijk het beste.
Mijn kids en aanhang al net zo.
Wij zijn ons eigen bijzondere groepje in een
grote gekke wereld.
Wij zijn bijzonder en ook weer niet.
Wij zijn onderdeel van de wereld.
En de wereld van ons.
Op onze eigen mooie manier.

Ik hoor bij mij
Alleen bij mij
En dat is ok




Liefs Ann