Turkcity

Deventer woon ik.
Wij zeggen Demtah.
Laatst kwam ik via een tv programma erachter dat er nog een naam is.
Turkenstad heet het.
Ok dacht ik ...ik woon dus in Turkenstad.
En door.
Ik vind het namelijk niet zo heel belangrijk.
Ik woon in een gezellige volksbuurt.
De buurt die idd gefilmd is in de link die ik ook plaats.
Mijn bakker en mijn slager en de groenteboer.
Gewoon zoals het vroeger was.
En het zijn Turken dus.
Ik merk niets aan het Turks zijn van mijn buurt.
Ik krijg altijd een vriendelijke lach.
De stoepjes zijn mooi schoon en samen helpen we
het Syrische gezin verderop.
Gewoon een fijne buurt.
En nu zijn er rellen.
Er is onvrede en gedoe.
Ik merk het niet.
Ik zie het op tv.
Maar niet hier.
Ik merk het ook niet op de markt.
De Turkse buurtman was zijn druiven vergeten bij de kraam.
Ik zag hem zitten bij de viskraam en bracht hem zijn druiven.
Ik kreeg een handkus die hij tegen zijn voorhoofd aanduwde.
Of ik vis wou.
Ik merk het niet.
Omdat ik niet woon tussen Turken maar ik woon met mijn buren.
Natuurlijk zie ik ze op tv.
Maar dat zijn geen Turken.
Dat zijn relschoppers.
Nektasje typjes en kopschoppers.
Hooligans die vechten en rellen om het rellen.
Die een Franse vlag verbranden en op plein 40/45 gaan staan schreeuwen.
Dat zijn geen Turken.
Dat zijn domme ,achter de schreeuwmeute aan lopende oproerkraaiers.
Nee niet mijn buurtmensen.
Mijn buren en stadsgenoten zijn echte Turken.
Gastvrij en hartelijk.
Vreedzaam en menselijk.
Slim en bedrijvig.
En dan ben ik trots dat ik in Turkenstad woon.


Liefs Ann

Takketeef

Duidelijke titel toch?
Ik ben de eigenaar van zo'n takketeef.
Hier in de buurt wordt ze ook wel k*thond genoemd.
De reden is simpel.
Als ze buiten is dan staat ze het liefst doodstil voor het hek.
Mensen die langs lopen zien haar dus niet.
Dan blaft ze ineens.
Gewoon vanuit het niets.
Ik zie regelmatig mensen 1 meter omhoog springen van schrik.
En dan roepen ze dus : k*thond!
Eigenlijk altijd!
Ook als ze het weten dat ze er zit dan schrikken ze nog.
Ze doet het erom.
Takketeef dus.

Ik kan haar niet uitlaten zonder muilkorfje en ze kan niet los lopen.
Niet omdat ik geen hond kan opvoeden of omdat ik niet de beginnerscursus
heb gedaan met haar.( ze kreeg een beker omdat ze de hoogste punten had)
Nee ze ruikt prooi en stormt erop af!
En prooi is in dit geval alles wat 4 poten heeft en beweegt.
En skateboarders en fietsers en mensen met trolleys en.....
Nou dat dus.
Ik roep tegen mensen wiens hond mijn kant op komt : joehoe de mijne bijt!
Wat ik dan vaak te horen krijg is...de mijne is heel lief.
Ja en?
Hou hem gewoon bij je. Want inmiddels heb ik alweer een wild rollend en grommend schepsel aan een schattig rood lijntje!

Het is een jack russel kruising.
Dat dus!
Als ze de muilkorf niet om heeft bijt ze.
Alles wat in de buurt komt.
Een Amerikaanse stafford heeft dit geweten.
Ze greep hem in de hals en hij droop jankend en bloedend af.
Ik kreeg telefoonnummers van "getuigen"want die vechthond had mijn schattige
hondje aangevallen en ze wilden wel getuigen.
Zucht...takketeef!

Maar het is wel mijn takketeef.
De tt die mij iedere dag doet lachen.
Die humor heeft en een groot hart heeft.
Verlatingsangst door haar verleden.
Die bang is voor opgevouwen kranten en stokken maar een moord
doet voor een balletje en voedsel.
Ze heeft een verleden , nou en?
We hebben samen de toekomst.

Ik vraag alleen aan andere hondenbezitters om ook mij en
mijn takketeef te respecteren.
Laat u hond niet ongevraagd snuffelen aan de mijne.
Hou u hond onder controle of aan de riem.
Let op uw eigen hond dan doe ik het op de mijne.
Want houden we niet allemaal van die eigenwijze knappe snoetjes?
In welke vorm en wat voor ras dan ook.

Voor nu ligt de takketeef naast met te knorren.
Ze is mijn vriendinnetje en mijn toeverlaat.
Ik hou van haar zoals zij van mij.
Onvoorwaardelijk en met heel mijn hart.

liefs Ann en Bubbelicious