Gek woord.
Alsof alleen je mond dood kan zijn.
De letterlijke vertaling is dit:
| monddood maken | (hinderen bij het bekendmaken van onwelgevallige informatie en meningen) |
Onwelgevallige informatie. Voor wie?
En wie bepaald wat onwelgevallig is?
Dan kruipt de recalcitrante in mij naar boven.
Ik!
Ik bepaal wat ik zeg .
Maar is dat wel helemaal zo?
Ik weet van mijzelf dat ik rust vind in het tikken op mijn toetsenbord.
Het liefst spui ik van alles en nog wat.
Ik neem dan ook Heleen van Royen graag als voorbeeld.
Als je je puna tentoonstelt aan de wereld en je kids vinden je nog steeds leuk, en je mag nog steeds boeken schrijven van je uitgever,
dan mag ik heus wel typen wat ik denk. Denk ik.
Maar zo simpel ligt het niet altijd.
Ik laat mijn verhalen "goedkeuren "door mijn oudste.
Die mij keer op keer verzekerd : mam ,jou blogs en je mag zeggen wat je wil.
En toch bereiken mij nu kritieken.
Mensen die niet blij zijn met mijn stukje ontspanning.
Oh ik heb ze nooit genoemd hoor.
En dat zal ik ook nooit doen.
Maar mijn verhalen over mijn huidziekte en mijn schildklier,
en mijn kijk op de wereld is dus voor sommige mensen ,een doorn in het oog.
En zij proberen mij nu monddood te maken.
En dat was ze bijna gelukt.
Maar zoals mijn oudste zo treffend kan zeggen: jou blog mam.
En zo is het.
Mijn blog.
En mocht je aanstoot nemen aan mijn woorden en gespui,
sluit je ogen en kijk weg.
Maar ontneem mij niet mijn ziel en zaligheid.
Zoals ik dat ook nooit bij jou zou doen.
Want weet je...jij bent goed zoals je bent.
En ik ook!
liefs Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten