Hulp gevraagd ( niet voor watjes)

Pas op ....niet voor de teergezielden!
Dit is een blog wat gaat over wat een ziekte met je doet.
Als vrouw ,want daar weet ik wat vanaf.
Wat doet een ziekte met je ?
Een ziekte die je niet laat zijn wie je bent.
Een plaaggeest van een ziekte die je lijf niet dat laat doen wat je eigenlijk wil doen.
Je niet laat zijn wie je bent, in al je waardigheid.
Je niet laat glanzen door verrukkelijke blijheid.
Je niet laat zien hoe bijzonder je bent.
Je niet laat nagloeien na heerlijke en onbekommerde seks.
Je ontneemt van enige waardigheid.
Je aantast in je vrouwelijkheid.
Je belast met een leven met beperkingen.
Wil ik dat? Kan ik dat? Moet ik dat?
Je hebt geen keus. En een veelgehoorde oplossing van derden is: je moet er maar wat van maken. Waarvan en nog belangrijker hoe dan?
Ik weet van mijzelf dat ik ga compenseren. Dat wat ik niet mijn mijn vulva kan ,jou pleasen, kan ik wel in de keuken!
Ook met mijn oren kan ik veel en met mijn hart nog meer.
Ik kan lekker koken en laat mijn liefde voor jou door de maag gaan.
Ook luister ik naar al je verhalen en  ben er 24 uur per dag voor je.
En ik hou van je, onvoorwaardelijk zoals niemand anders dat kan.
En dit alles om jou bij mij te houden. Te compenseren voor wat ik niet kan.
Ik had liever niet kunnen koken. Of een enorme kenau willen zijn.
Maar dat ben ik niet.
Ik ben een vrouw, jou vrouw.
En hoe doe ik het als moeder?
Ik ben wie ik ben en hoe ik ben.
Jou moeder of schoonmoeder.
Je tante of je buurvrouw.
Met een ziekte ,een onzichtbare ziekte.
Een ziekte die mij niet laat zijn wie ik wil zijn.
Ik moet het ermee doen.
Ik moet er wat van maken.
Maar hoe?
Help je mij?

Beroepsgeheim of niet?

Na de stroomstoring in Deventer en het daardoor kwijt raken van mijn steengoede blog ,doe ik nu deel 2.0!
Waar was ik gebleven? Oh wacht,ik was al klaar.
 Dus even opnieuw.Recoupe dus.
Ik kwam afgelopen week bij een vriendinnetje op facebook een status tegen.
Zij vroeg zich, misschien terecht, af of een psychiater wel een cabaret programma
mag maken. Mag dat? Wat vind jij?
 En zoals zo vaak bij stellingen op facebook zijn er pro en con's.
Mag je een kwetsbare groep gebruiken om grapjes over te maken?
Mag je informatie, die jou in vertrouwen is gegeven, gebruiken om mensen te laten lachen?
Felle medestanders tegen felle tegenstanders. Ik heb niet echt een mening.
Alhoewel........er is mij vaak verteld dat ik een boek moet schrijven over wat ik meemaak in de kapsalon. Als ik weer eens loop te oreren en blaten over meegemaakte ,soms hilarische ,situaties in de salon.
Al tranen afvegend van hun wangen roepen klanten tegen mij...oh Ann schrijf een boek!
Ach....dat zou ik wel willen, maar ik vind eigenlijk dat wat in de kapsalon gebeurt, in de salon moet blijven. De verhalen die verteld worden door klanten , dat die niet verspreid moeten worden op papier.En op die manier terug zouden kunnen komen bij mensen die er kwaad mee willen. Dat zou niet leuk zijn.
Maar wat als jij als klant zo uit de toon valt door of gedrag of door de problemen die je hebt
dan mag ik daar toch over vertellen? Ik noem je naam niet, en ik link je aan niks zodat mensen niet erachter kunnen komen wie je bent. Of je maakt het zo bont dat ik je schandaliseer. Dan is het terecht. Denk ik.Of moet ik dan nog je privacy bewaren? Daar mogen jullie over oordelen.
Ik praat er niet vaak over. Over de collega die aan een klant vraagt of hij wat haar op zijn voorhuid wil. Of dat ze vraagt aan de klant bij de wasbak plaats te nemen en zijn broek te laten zakken.
Klein foutje natuurlijk. Voorhuid en voorhoofd lijken op elkaar,Dat andere kan ik niet verklaren en zij zelf ook niet,  wel wil ik verklappen dat terwijl haar schaamrood steeg, ik alsmaar harder moest lachen en uiteindelijk op de rond lag en bijna gereanimeerd moest worden. Maar even dweilen en ik kon weer door.
Ook wil ik best vertellen over de desperate mevrouw die een oogje had op mijn manneke.Hij is ook mijn collega moet je weten. En dat weten ook alle klanten en zij dus ook.
Dat nam niet weg dat zij doodleuk vroeg of mijn man met de kerst even langs kon komen.
Zij was zo eenzaam. Ik slikte mijn ingehouden lach weg en keek naar mijn klant die mij met groot open ogen aankeek via de spiegel.Mijn man stamelde iets en kwam niet echt uit zijn woorden.
Waarop zij vertelde dat zij heel spannende dingen kon met haar lijf en hem de kerst van zijn leven kon geven. Mijn klant was wit weggetrokken. Niet gewoon wit maar doorschijnend wit. Ik kijk opzij en zie de klant van mijn man hoopvol naar hem opkijken. Hij kijkt alsof hij water ziet branden. Hij kijkt naar haar alsof ze een spook is en toen draaide hij zich om naar mij.
Ik kijk hem aan en vervolgens naar haar en zeg : wat een goed idee.
Mijn man kijkt naar mij en als blikken konden doden schreef ik dit niet .
Dit gebeurd vaker. Scrupuleuze vrouwen die oneerbare voorstellen doen.
Serieus.... denk ik dan. Ik sta ernaast en verbaas mij over die onnozele vrouwen.
Er is er zelfs 1 die nadat we haar de toegang hebben ontzegd door ook zoiets geks,
gewoon 4 x per dag langs de salon fietst.Ik zwaai dan heel triomfantelijk. En dat vind zij niet zo leuk.
Zij heeft ooit eens in een reflex teruggezwaaid , ze schrok zo van haarzelf , dat ze bijna op een geparkeerd auto vloog. Gekkerd dacht ik. Ook ik heb "bijzondere" mensen in de stoel
Ooit weleens gehoord over een rukker in de kapsalon?
Die heb ik gehad in mijn stoel. De Russische vertaler van 2 voetballers van een Deventer club.
Hij kwam (dat dus) op een warme zomerdag in de salon en vroeg naar mij. Ik was eigenlijk net klaar maar besloot om hem nog even te "doen". Hij begint enorm te zweten terwijl ik knip en hij "zijn bril
schoonmaakt"onder de kapmantel. Toen hij wat begin te hijgen en het zweet op zijn voorhoofd stond vroeg ik of alles goed was. Hij zuchtte hardop JA. Ik was klaar en deed de kapmantel met een zwaai af en hij stond op en ik keek naar een enorme natte plek ter hoogte van zijn kruis.
Totaal lamgeslagen nam ik hem mee naar de kassa en heb afgerekend. Een collega had hem 50 euro extra laten afrekenen vertelde ze mij later. Ik niet. Ik stamelde wat en heb hem wel de toegang tot de salon ontzegd. Klein hartje hoor deze kapster.
Maar hier een heel boek over schrijven? Oh wat zou ik graag. Heel graag zou ik willen vertellen over die ene klant die zijn nieuwe vriendin meeneemt naar de salon terwijl hij zijn vrouw (ook klant) nog niet heeft verteld dat hij wil scheiden. Ook zou ik wel willen vertellen dat toen, de koffie die toen over die vriendin haar erg strakke en witte broek ging, echt per ongeluk was gevallen. Ik ben niet  rancuneus maar wel loyaal. Ik ga voor mijn klanten door het vuur als zij dat voor mij doen.Dus gedraag je bij de kapper. Voor je het weet schrijft deze een blog of maakt een cabaret programma over jou. Ook kies je je psychiater met zorg. Kijk eerst even in de schouwburgen of jou zielenknijper daar niet bij schnabbelt.

Liefs

Gelukt of gelukkig?

Kun jij wel echt gelukkig zijn?
Deze vraag werd mij vorige week gesteld. Niet op een vervelende manier,
of met een nare ondertoon ,maar op een zeer betrokken manier. Zij vroeg het
zich oprecht af. Ik antwoordde dat ik zeer zeker af en toe van die enorme ,ineens
overvallende, bijna verliefd, onderbuik ,blije  gevoelens heb.
Dat vroeg ze zich af. Of ik wel in staat was om echt gelukkig te zijn.
Ik snapte de vraag niet. Ik vroeg haar waarom niet?
Haar antwoord was voor mij shocking maar wel verhelderend.
Als je zo'n  lijf hebt zoals jij ,met al zijn mankementen,hoe kun je dan gelukkig zijn?
 Weet je dat ik daar nooit over na heb gedacht?
Ok,mijn lijf is iets te blij met zichzelf en vult zichzelf daarom vanzelf aan,
Qua volume in ieder geval. En het laat mijn hoofd regelmatig in de steek,
ik wil links en mijn lijf rechts.
Het is niet groot maar wel stevig en daarom rotsvast. Ik  baal soms enorm.
Als ik gezellig wil doen dan besluit mijn lijf ineens niet mee te doen.
Maar omdat ik soms enorm diep ga en erg gefrustreerd ben van de jeuk of de pijn,
des te meer geniet ik van mijn goede momenten.
Ja dus! Ik kan echt gelukkig zijn. Als ik in de tuin zit met mijn hondenvriendinnetje ,
als ik de zon dan op mijn lijf voel en bedenk wat voor bofbips ik ben met een , best leuke man en best leuke kids. Ja hoor,dan kriebelt het in mijn onderbuik en glimlach ik.
Ik ben niet 24 uur per dag gelukkig. Ik denk ook niet dat dat kan. Dat niemand 24 uur per dag gelukkig is.
Stel je zweeft van geluk omdat je nieuwe schoenen hebt gekocht. Je bent blij maar ineens krijg je krampen omdat je moet poepen. Je kan niet direct naar het toilet. Dus je knijpt je billen bij elkaar.Het
voelt alsof je ieder moment kan ontploffen.
Ben je dan gelukkig?
Stel je hebt een heerlijke gezellige avond gehad met jezelf of vrienden. Lekker gegeten en gedronken.
Je gaat lekker naar bed maar wordt midden in de nacht wakker omdat je moet plassen. Je loopt in het donker naar het toilet en loopt met je scheen tegen het kastje in de gang aan.
Ben je dan gelukkig?
Je bent net bevallen van een prachtig kind. Super lief ,alleen wil die wolk van een baby niet slapen , en door het persen heb je aambeien als tennisballen.
Ben je dan gelukkig?
Is geluk te meten?
Wat is geluk?
Ik denk dat geluk voor ieder van ons iets anders is.
Maar mijn geluk hoeft niet jou geluk te zijn.
Als ik nu eens voor mijn geluk zorg en jij voor het jouwe.
Zou dat niet een goede deal zijn?


liefs Ann