Er is een afwijking in haar darmen gevonden
Klinkt bizar hé?
Je krijgt te horen dat er iets niet ok is en toch ben je blij.
Ook de maag/darm/lever arts was verbaasd dat wij elkaar een high five gaven nadat we te horen kregen dat haar darmwand verdikt is en er een belangrijk bloedvat niet goed functioneert.
Het is afschuwelijk dat ze ziek is.
Dat is zonder meer een ramp.
Maar dat de reden van haar ziek zijn is gevonden is een halleluja moment.
Vanaf vorig jaar november is ze aan het kwakkelen en is ze met regelmaat op de spoedpost geweest met koliekaanvallen.
Ook s'nachts !
En telkens werden we naar huis gestuurd met zware pijnstillers.
Hele zware pijnstillers zelfs.
En als de pijn door de morfine heen kwam dat werden we meewarig aangekeken en werd er al zuchtend weer een bloed en of urineonderzoek gedaan.
Er is doorgestuurd naar allerlei artsen en de uroloog dacht wat te vinden op een echo.
Een operatie en nog meer pijn later werd de stent weer verwijderd en de schouders opgehaald.
We weten het niet.
Dat werd het standaard zinnetje van de artsen.
En als we dan huilend tegenover de arts zaten en zeiden : onderzoek nou eens goed .
Stop met pillen geven en begin een onderzoek dan werd er gezegd: je bent nog zo jong.
Ja joh...en als je nog langer wacht dan staat haar leven nog langer stil en wat heb je dan aan jong zijn?
En na tig keer terug te zijn gestuurd naar de huisarts verzuchte deze : ok , je wil dus naar de mld arts? Dan ga je maar .
Hij wist het ook niet meer en wij?
Wij wisten zeker dat er iets was.
De rest van de wereld niet.
Vrienden die letterlijk hebben gezegd : stop met aan ziek zijn te denken en pak je leven op.
Die zich afvroegen hoe ze het ene moment kon feesten en het andere moment kruipend op de grond lag. Die al een oordeel hadden voordat een arts die had.
Natuurlijk ben je die vrienden liever kwijt dan rijk .
Maar zeer doet het wel.
En nu?
Na zeven maanden pijn , gaat er nu eindelijk een gericht onderzoek komen.
Een onderzoek wat al veel eerder had kunnen gebeuren en waar de arts zich ook voor verontschuldigde.
Ze kunnen nu waarschijnlijk alleen nog achter de feiten aan lopen zei ze.
En wij?
Wij vinden het allemaal prima.
Ze is gehoord en gezien.
Eindelijk.
Het gaat tijd worden dat artsen een kijken en luisteren i.p.v. op hun computerscherm de diagnose te zoeken.
En die vrienden?
Die verdienen elkaar.Wij kijken vanaf nu vooruit.
Wat de diagnose ook gaat worden.
Wij kunnen dit aan , want wij hebben elkaar.
Wij zijn samen.
Altijd
