vrijdag 14 april 2017

Thuis komen

Je zit tegenover mij.
Je theekom geklemd in je handen.
Ik zie verdriet en angst in je ogen.
Je stem is onvast en mist zijn helderheid
Je bent bang,
Bang voor wat er komt.
Bang om te zien 
Bang om te horen
Ik zeg niks en luister
Ik vraag en knik
En dan breek je
En ik weet dat jij weet
Het is over
Het is tijd voor jouw
Om op te staan en te gaan
Daarheen waar je welkom bent
Waar je hart naar verlangt
Waar je thuiskomt in liefde
Zonder angst en zonder onzekerheid
Dat het goed is
Altijd
Omdat jouw thuis is in jou eigen hart
Jij houd van jouw
Coming home to you 

liefs




donderdag 13 april 2017

ik

De stoom trekt langzaam weg uit de douche.
Ik veeg met mijn hand over de spiegel .
Ik druk mijn neus tegen het glas .
Ik zie lach rimpels rond mijn ogen.
Ogen die van alles hebben gezien en die hebben gewaakt.
Mijn wangen waarvan de kleur is weggewassen door tranen.
Mijn haar, wat alle kleuren heeft gehad, is nu grijs.
De lichte strepen liggen in lange gekrulde slierten over mijn rug.

Ik schud mijn hoofd.
Mijn borsten deinen zachtjes mee.
Ik ga met mijn hand liefkozend over mijn huid
Ook hier zitten rimpels.
Mijn welvingen die hebben gevoed en zijn geliefkoosd.
Die zijn gekoesterd en bemind.

Mijn hand zakt af maar mijn heupen.
Deze rondingen die bescherming boden aan mijn
kinderen toen ze nog in mijn buik zaten,
die hebben gewiegd en geschud om te verleiden ,
zijn nu vol en warm en bieden houvast.
Voor mij en mijn lief.

Ik glij af naar mijn benen.
Ze zijn wit en stevig.
Een beetje gerild en gedeukt.
Ze hebben mij gedragen en gebracht.
Mij ondersteund en doen buigen.
Mij laten dansen op muziek.

En dan mijn voeten.
Met een grote knobbel en afgebladderde nagellak.
Mijn voeten die mij stevig hebben doen staan.
Die , als ik wankelde,  mij er weer bovenop kregen.
Ik zette ze eronder en we stapten verder.

Mijn lijf
Mijn leven
Er zullen nog veranderingen komen en ik zal ze omarmen
Ze bewijzen dat ik leef
Dat ik lief heb en geniet

liefs Ann