Relativeren? Wat is dat eigenlijk?
Dat is toch gewoon jou dikke ellende vergelijken met andermans shit?
Dat is toch eigenlijk helemaal niet aardig?
Kijk naar jezelf is mij altijd geleerd en ineens moet ik naar iemand anders kijken.
Kijken hoe erg iemand anders het heeft. Dat even op je in laten werken
en dan denken: dat heb ik gelukkig niet! Wie heeft dat bedacht dat relativeren?
Is ook helemaal niet leuk . Als ik mij shit voel dan is dat zo!
Dan wil ik mij even wentelen in mijn eigen ellende.
Dan wil vooral niet denken aan andere mensen die het veeeeeeeeeel
moeilijker hebben. Ik zou niet willen dat iemand met hoofdpijn of
dan ineens denkt: die Ann is sneu. HUH? Dat is toch niet ok?
Ik mag mijzelf heel sneu vinden maar iemand anders niet.
Zoals nu bijvoorbeeld.
Zit ik in de mallemolen qua hormoononderzoeken.
Oftewel ben ik al een oud wijf of bijna.
Bedenkt mijn briljante arts om ineens een extra bloedtestje te doen.
Tring....
ZIJ: hoi met je briljante arts
IK: Oh hoi je belt natuurlijk voor de uitslag van de bloedtesten
ZIJ: ja ,inderdaad Ann, je bent dus echt een oud wijf en je schildklier werkt te traag
En dus moet ik nu terug naar de huisarts en ook dit weer laten onderzoeken.
Het lijkt wel alsof ik steeds een valse bingo heb en ik dan ipv een liedje zingen gewoon 1 of andere rare ziekte erbij krijg.
Ik ben eigenlijk wel gewoon vol nu met ziektes en zo.
Ik heb geen plek meer.
En ik vind mijzelf dus erg zielig. Ik baal en ik huil.
Ik denk ook waarom ik?
Ik weet dat er mensen zullen zijn die zeggen: karma.
Ik ken ze heus die dat denken en misschien hebben ze wel gelijk.
Maar als ik mijzelf dan even zo heel zielig vind heb ik liever niet dat
anderen mij ook zielig vinden. Ik ben gewoon Ann.
Je mag mij niet gebruiken om te relativeren.
Ik ben wie ik ben en geen vergelijkingsmateriaal.
Gewoon Ann met mijn nukken en mijn buien en mijn grote
mond en klein hart.
Maar ik ben NIET die vrouw met die kut ziekte.
EN die dikke kont komt van mijn schildklier.
Dus fok off
Ik ben Ann.
liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten