10 kilo ego en een half onsje worst

Je kent ze wel.
Die mannetjes met een veel te klein pikkie.
Ook in jou omgeving heb je ermee te maken.
Als baas of als irritante betweterige collega .
Of die klote zwager die je zus gewoon slecht behandeld.
Ook een van de toezichthouders is er 1!
Een macho mannetje in een pak of uniform die op zoek is naar macht.
Dat gedrag waarvan wij allemaal weten wat dat met ons doet.
We worden obstinaat. We gaan reageren en dat is stom.
Want ze zoeken de confrontatie juist.
Ze willen dat je reageert ,die mannetjes met micropenisjes.
Reageren op hun rare gedrag. Weet je ? Eigenlijk is zo'n uniform
hartstikke handig. Je weet gewoon al wat voor vlees je in de kuip hebt.
Ongeveer een half  onsje!
Best raar eigenlijk. Dat soort mennekes. We kennen ze allemaal en
ze lijken ook op elkaar. Vaak staan ze een beetje te wiebelen op hun benen.
Beetje te imponeren door van links naar rechts te hupsen. Alsof ze klaar staan om aan te vallen.
(Ik denk persoonlijk dat dat heen en weer hupsen veroorzaakt word door een
 wormvormig, aanhangseltje wat ietwat klem zit.)
Wat ze ook doen is zinnen herhalen. Alsof ze anders bang zijn dat ze vergeten wat ze hebben gezegd.
Of 3 x vragen hoor je mij? Hoor je mij? Hey, hoor je mij? Ik weet nooit hoe ik moet reageren.
Maak ik een grapje dan loop ik de kans op een enorme uitbarsting.
En dat lijkt mij dan wel weer grappig ,maar ja , waarschijnlijk dan ben ik wel de enige
die het humor vindt.
Mijn oudste vertelde dat hij na het lezen van een blog van mij vol goede moed vertrok
naar Schiphol voor een werkreis. Zoonlief kan nogal ...euuhh...anders reageren. Geïnspireerd door mijn blog had hij zich voorgenomen om te glimlachen naar iedereen en vriendelijk te reageren op alles. Hij liep richting security en had per ongeluk de verkeerde rij.
De security man (lees: menneke met kleine piemel) , houdt hem tegen en zegt:
ho ho ho ,waar denk jij heen te gaan?
Ik ga niet teveel details geven maar hij was een schoolvoorbeeld van een te klein pikkie en  een
te groot ego en dit alles verpakt in een Noordafrikaans uiterlijk met dito accent en een te bijdehand uniform.
Heel soms gebeurt het dat kleine of grote gebeurtenissen ons ineens van ons goede voornemen afhalen.
Laat ons dit niet gebeuren en laten we gewoon een front vormen.

Het front tegen grote ego's met kleine pikkies.
En mochten we de volgende keer weer een schreeuwend onderkruipsel voor ons neus hebben,
laten we dan reageren  door naar hun kruis te kijken en ze meewarig toe te knikken.

Liefs