Bijzonder gewoon

Goh daar zit ik dan.
Mijn laptop op mijn schoot en mijn doggie die vecht voor het plekje wat overblijft.
Ik zag het oproepje van Linda magazine. Ik schrok. Zal ik ?
Ik heb namelijk al eens een prive bericht gestuurd met mijn verhaal.
Mijn verhaal wat niet meer alleen van mij is maar ook van velen met mij.
Ik ben ziek. Chronisch ziek. Ik begreep hiervoor nooit de term chronisch.
Nu wel. Het betekent levenslang. Voor altijd en het gaat never nooit meer over.
Ik moet de rest van mijn leven zonder vulva leven.

Ik doe even een allinea. Ik kan me voorstellen dat je bent geschrokken.Geen vulva?
Ja idd.In een wereld waarin vrouwen in Afrika gruwelijk verminkt worden door hun schaamlippen en clitoris weg te snijden ,en waar er vrouwen zijn die zich laten opereren omdat ze een "designer vulva 'willen hebben zitten wij.....LS patienten. Lichen sclerosus heet deze gruwelziekte.
De ziekte die je vrouwelijkheid wegneemt.Je schaamlippen en je clitoris verdwijnen en je hebt bijna altijd jeuk en pijn. Je ingang naar je vagina groeit dicht en dat moet open gehouden worden want anders kun je niet plassen. De huid is daar zo dun dat als  je iets te hard afveegt dan scheur je open.
Als ik ga zitten op een stoel dan voelt het alsof ik een A4 tje  in mijn slip heb gepropt. Sex? Daar heb ik het maar niet over. Iedere beweging wordt gecontroleerd door de LS. Sporten gaat bijna niet.
Ik werk  , ik eet en ik drink, ik luister en praat , ik lach en ik huil ,ik heb lief en ik ben boos.
Ik ben verminkt en niemand die het ziet

Een gewone vrouw ,zonder vulva, met een bijzonder verhaal.