vrijdag 26 juni 2015

Wat doen zij?

Ik huil.
Het is amper half 8 in de morgen en ik zit buiten.
De tranen rollen over mijn wangen.
Nu is dat tegenwoordig niet heel moeilijk om mij aan het huilen te krijgen hoor.
Mijn vriend Hashimoto en ik zijn nog niet helemaal  aan elkaar gewend zeg maar.
Maar gisteren werd ik behoorlijk van mijn korte benen afgezwiept. Het nieuws van de 3
aanslagen met heel veel doden kwam behoorlijk binnen. De beelden van het nieuws
waag ik mij niet aan. Ik heb geen beelden nodig om te beseffen dat de
 slachtoffers  in Koeweit ,TunesiĆ« en Frankrijk ook nabestaanden hebben. Dat het
mensen op vakantie waren of aan het werk waren of bij elkaar kwamen om te bidden.
Dit laatste gebeurde ook vorige week in Charleston. Daar zijn ook veel slachtoffers gevallen.
Mensen die met elkaar aan het bidden waren in hun kerk.
Ik raak daardoor steeds meer van slag.
Wat voor mensen zijn het die besluiten om zoveel onschuldige mensen dood te schieten?
En waarom? Wat is er zo belangrijk dat zo iemand besluit om vaders of moeders of kinderen dood
te schieten?
Het kan nooit zo zijn dat het iemands geloof is die eist dat je moet moorden.
Het is de interpretatie van een geloof. Maar nooit het geloof zelf. Er is dan 1 iemand die een eigen vertaling geeft aan het geloof en dan gaat het ook ineens extreem worden. Geen God of Allah zegt
 dat je moet doden. Sterker nog , die preken dat je moet houden van je naasten!
Maar dan is er 1 mafkees die besluit een hele groep op te ruien en dan krijg je extremisten. Onder de mantel van geloof , wat dus bullshit is! Maar ik dwaal af.
Dit was dus gisteren. En na een nacht vol drukke dromen en geluidsoverlast zit ik dus beneden
en drink mijn koffie. Ik sla de krant open en kom bij de overlijdensadvertenties. Een foto van een mooie jonge vrouw staat daar. Zij kijkt mij recht aan en ik moet slikken. Zo jong en zo mooi.
Ik lees en ik huiver. Ik ken haar moeder en haar broer. Wat een verdriet. Nog zoveel moois voor haar
in het verschiet, en geen kans meer om het te pakken. Wat een leegte zal deze prachtige jonge dame achter laten.
En dan kijk ik op facebook en zie een filmpje bij een vriend over president Obama.
Ik klik en ben lek. Geen rem meer. Hij zingt Amazing Grace en ik huil. Zonder geluid.
Waarom? Waarom lijkt het alsof de wereld harder aan het worden is? Waarom
voel ik mij zo machteloos? Kan ik of kunnen wij hier iets mee?
Kunnen wij elkaar aanspreken op slecht gedrag? Spreek jij iemand aan als je ziet of hoort dat
deze slecht gedrag heeft?
En als je iemand met verdriet ziet. Wat doe je dan? Loop je door of vraag je of je diegene kan helpen? Wat doe jij? Wat doen wij?Wat doe ik?

liefs Ann
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/moordpartij-kerk-charleston



Geen opmerkingen:

Een reactie posten