Feestje?

Geen zin.
Gewoon geen zin.
Geen vezel in mijn lijf wat staat te springen om naar dat feestje te gaan.
Toen de uitnodiging kwam ,toen leek het wel leuk.  Maar nu?
Ik heb zin om mijn joggingbroek aan te doen op de bank te kruipen.
Gewoon lekker lopen stinken in mijn huispak met chips en wijn.
Makkelijke televisie kijken en niet hoeven babbelen.
Dat moet ik namelijk de hele dag al doen. Van die oh zo gezellige klanten waar geen woord uitkomt.
Die al binnenkomen met een gezicht waar je op zou kwatten! Je zet dan je glimlach op en shined. Je babbelt en babbelt. Je praat over futiliteiten , je vraagt naar steenpuisten en ander ongemak. Dit vreet energie. En als ik dit soms op mijn werk heb,waarom zou ik dat dan opzoeken op zo'n stomvervelend feestje? Je kent de meesten op dat feestje toch niet en die je wel kent die wil je niet kennen. Poepvervelende mensen die lopen te blaten over faaaantastische kids en enorme resultaten op de zaak. Hun ellende druipt van de gladgestreken smoelen af ,maar ze blijven volharden in hun geluk.
Dat mag natuurlijk en misschien werkt dat voor hun wel. Als een soort mantra blijven roepen dat het faaantastisch gaat en dan erin gaan geloven. Priiiimaaaa!
De moed zakt mij dan ook nog enomr in mijn chausures als blijkt dat het jurkje wat ik aan wou net iets te strak zit. Geen tijd en geen zin om nog een ander jurkje te kopen.
Een andere outfit danmaar, maar wat? Heel veel kleding in de kast maar niks leuks.
Of al te vaak aangehad of te groot of te lelijk of  nou noem het maar.
Uiteindelijk nog iets onderin de kast wat ik al vaak hebt aangehad maar hop...niet zeuren en aandoen.
Ik draai een rondje in de spiegel en ben bijna blij. Totdat ik ziet dar er een vlek inzit.
Woest ben ik en ben op het randje om af te zeggen. Het helpt niet als je man zegt: je ziet er bijna niks van of dat valt straks helemaal niet op schat! Ik bries inmiddels en trek mijn jas aan en stam weg.
Op naar dat takkefeest. Ik knal mijn rode lippenstift erop en besluit om de eerste de beste die mij raar aan kijkt te pakken! Ik weet van mijzelf dat ik geen fijne bui heb maar het is stiekem ook wel lekker.
Gewoon ongegeneerd zeiken. Lekker katten en mierenneuken.
Ik bel aan en feliciteer en struin naar binnen.
Ik ga staan,gewoon pontificaal in het midden klaar om de aanval te openen.
Ik krijg een glas wijn in mijn hand gedrukt en neem een slok.
En ik ontdooi.
Ik dans en ik lach en wil niet naar huis.
Soms heb je van die feestjes waar je niet heel wil en waar jij uiteindelijk de lamp uitdoet en de deur achter je dicht.
Ik hou dr van.