Moederdag.
Als de kids klein zijn dan
vertederen ze nog met die zelfgemaakte knutselwerkjes.
Al weet je vaak niet wat het moet voorstellen.
Als ze op de peuterspeelzaal zitten dan krijg je wonderbaarlijk knappe knutselwerkjes.
Je weet gewoon dat de juf die heeft gemaakt.
Of je kind is een genie qua boetseer/plak/schilder skills.
Dan volgt de vrije periode.
Ze moeten zelf iets maken.
Geen idee wat het is en zij zelf inmiddels ook niet meer.
De cadeautjes verdwijnen in een schoenendoos of "per ongeluk"
in de vuilnisbak.
De knuffels zijn het leukst.
Twee warme armpjes rond je nek en de natte klapkussen.
Het nog een beetje slaapmoe tegen je aan kruipen.
Dat is voor mij Moederdag.
Maar ja ,als ze nu tegen me aan kruipen is mijn bed vol.
Ik heb nooit zoveel eisen voor Moederdag.
Het gewoon bij elkaar zijn is voor mij het ultieme cadeau.
In de tuin lummelen en de barbecue aan steken.
Een spelletje spelen en even armpje drukken.
Afsluiten met een potje voetbal of basketbal.
En als ze dan toch cadeautjes willen meenemen dan heb ik wel een lijstje :
een stofzuigrobot.
een niet harende hond
een zichzelf uitpakkende afwasmachine
een wasmachine die wast, droogt , strijkt en vouwt
een zelfreinigende oven.
Maar als ik dat lijstje zie had ik daar meer aan toen ze nog thuis woonden.
Dus doe mij maar die natte klapzoen en stevige armen rond mijn nek.
Ik steek de barbecue wel aan en kijk naar jullie.
Laat mij jullie lach horen en jullie stoeierijtjes bekijken.
Ik roep dan , voorzichtig met elkaar en kijk uit.
En dan die ene zin : jongens we kunnen eten !
Al rollebollend komen jullie aan tafel.
Ik zie rode wangen en plezier.
Mijn wang wordt nat.
Zachtjes rolt een traan van vreugde over mijn wang.
Dit is Moederdag.
Een dag waar herinneringen en toekomst samen komen.
Groot blijft altijd klein!
liefs Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten