Dag 2.
Hoe ik dag 1 ben doorgekomen ?
Geen idee hoe ik het heb gedaan.
Ik heb gewandeld en gepraat .
Op bezoek geweest en gekookt.
Ik ben sociaal geweest.
Ik heb gelachen.
Mijn masker opgezet en tot het uiterste gegaan.
Mijn grens voorbij en vergeten.
Mijn pijn verstopt als eieren.
Mijn moeheid genegeerd alsof het ware mijn vijand.
En dan dag 2.
Lamgeslagen en moe.
Uitgeput.
Emotioneel en leeg.
Ik kijk vooruit naar een enorm lange dag.
Een dag waarin ik mijzelf moet staande houden.
Het aftellen van de uren, minuten en secondes is begonnen.
De heuvel van tijd kijkt mij aan.
Maakt mij bang.
Red ik het?
Ach daar gaan de eerste .
De eerste tranen van de dag.
En ik weet nu dat dit niet de laatsten zijn.
Er zullen er nog meer vloeien.
Tussen de eieren door.
Nog 11 uur te gaan.
Het komt goed.
Ik kan het.
liefs Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten