Klemnat

Vanavond komen ze.
Oud klasgenoten.
Een select groepje dan.
We komen regelmatig bij elkaar om te kletsen en te eten en gezellig te zijn.
We zijn inmiddels al tot de conclusie gekomen dat geen van ons
zonder zorgen door het leven is gegaan.
Wat dat betreft zijn er geen pretentieuze gedoetjes onder elkaar.
Nee gewoon warm en gezellig en makkelijk.
Vanavond dus bij mij thuis.
Dat vereist voorbereiding.
Er is een poosje niet echt gepoetst.
Ik vond dat dit nu wel even moest.
En oh ohoh wat gaat dat moeizaam.
Maar ok...ik hoefde vanmorgen alleen nog maar even te dweilen.
Ik was op 1/4 van de kamer en het zweet liep in dikke stralen langs mijn rug.
Het prikt en voelt vies.
Ik moet nog door.
Ik zwoeg mij erdoorheen.
De kleur van de vloer veranderd.
Is mooier en dieper van kleur.
En schoon!
Voldaan kijk ik rond.
Ik heb het gedaan.
Ik plak en stink.
Ik spring onder de douche , nou ja spring , en laat het
lauwwarme water mij schoon spoelen.
Mijn haar. Ik moet mijn haar ook nog wassen.
Het is veel en dus sta ik lang met mijn armen omhoog.
Ik ben gloeiende , nu al moe.
Ik ben klaar.
Afgedroogd en nog zeiknat.
Ik droog ook niet op.
Ik trek mijn onderbroek aan en pak mijn topje.
( ik ben van de makkelijk zittende topjes tegenwoordig)
Ik steek mijn armen erin en dan mijn hoofd.
Ik trek hem naar beneden van voren en grijp naar mijn rug.
Klem. Hij zit klem.
Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd af .
Ik ben nog steeds klam.
En mijn top glijd niet over mijn natte rug.
Hij zit opgerold.
Op mijn rug en achter mijn schouders.
Ik probeer te grijpen achterlangs.
Het lukt niet.
Ik kan er niet bij.
Ik zweet nog harder.
Ik zie in mijn ooghoek een klerenhanger.
Dat is het. Mijn verlengstuk.
Ik pak hem en schuif hem over mijn natte rug onder de top door.
Ik druk en trek en ....er zit geen beweging in.
Vacuüm gezogen op mijn achterkant.
Ik laat mijn klerenhanger los en hij blijft staan.
Oh nee...hij zal toch niet ook klem zitten.
Ik geef een ruk ..en hij komt los.
Ik laat me op de bedrand vallen.
Ik moet wachten tot ik op droog.
Maar hoe dan?
Ik kan toch niet zo blijven zitten?
Of zo door mijn huis lopen?
En dan ineens eureka.
Ik weet ineens hoe ik de tijd kan doden.
Ik hoef niet te wachten tot ik droog ben.
Ik kan toch ......

Raad eens hoe ik dit blog typ?