Waarom? Daarom!

Mijn geschrijf heeft nogal wat voeten in aarde gehad.
Familieleden die het lastig vonden dat ik alles beschreef.
Vrienden die mij raar aankeken of geen vrienden meer wilden zijn.
En regelmatig krijg ik de vraag of ik het niet lastig vind om mijn
sores het net op te gooien?
Ook de vraag : waarom in hemelsnaam  , komt vaak voorbij.
Ik weet zeker dat je terwijl je dit nu leest denkt , ja inderdaad!
Maar om de laatste vraag te beantwoorden , het waarom?
Omdat ik het "probleem " onder ogen kom als ik het opschrijf.
Maar ook omdat ik herkenning krijg van andere lezers.
En zoals met veel dingen is gedeelde smart halve smart.

De allereerste blogs over mijn wel ,en voornamelijk wee ,
waren retespannend. Wat zouden de mensen denken?
Er kwamen wat lieve berichtjes.
Ook een paar likes op fb.
Gelukkig dacht ik...niet veel mensen hebben het gelezen.
Na een aantal blogs ging ik mijn blogpagina bekijken en was de status van
hoeveelheid gelezen toch anders dan de likes op fb.
Holy moly!
Maar dat geeft ook aan dat er een heleboel mensen mijn blogs wel lezen maar het niet liken.
En dat is prima.
Ik zie het aan mijn blogpagina en aan de reacties van mensen irl.
In de supermarkt bijvoorbeeld.
Een vage kennis vraagt hoe het met mij gaat.
Ik begin te vertellen en ze zegt ,ja dat weet ik al want ik
hoorde van die en die , en die leest je blogs.
Ok....fijn!
In eerste instantie is er schrik. Zij lezen het dus ook.
Inmiddels laat ik dat los. Ik ruim het op als ik het schrijf.
Eigenbelang dus.
Ha.

Gisteren had ik een vriendinnetje aan de telefoon.
Het gaat niet zo fijn met haar.
Ik luister en herken.
Teveel gedoe en stress. Geen rust punt.
Voor iedereen het beste willen en alles willen doen en helpen.
En oh ja...voor zichzelf nu even niet.
Terwijl ik dit denk zegt ze : ik heb heel veel aan je blogs.
Ik weet dat dit mij staat te wachten.
Ik leer zoveel van jou en je manier van in het leven staan.
Ook een ander vriendinnetje leest mijn blogs.
Haalt er ook veel herkenning uit.
En ik ben stil.
Ik schraap mijn keel en vraag wat ik voor haar kan doen.
Ze vraagt of ze straks met mij mag praten.
Ja
Ja lieverd jij mag met mij praten.
Nu morgen of volgend jaar.
Wanneer je mij nodig hebt.
In de tussentijd schrijf ik nog even door.
Voor jou en je vriendinnetje en voor mij.
Maar ook voor al die andere lezers die
zich herkennen en gesteund voelen door mijn woorden
Want willen we allemaal , in de eerste plaats , niet de enige zijn?

Herkenning geeft rust en moed.
Samen staan we sterk.
Samen is alles beter.
Ik voor jou en jij voor mij.

liefs