Morgen is het vast beter

Ik ga chocola halen zegt hij.
Ik snik en knik.
Ik haal mijn neus op maar het snot zit al op mijn bovenlip.
Ik veeg het weg met mijn mouw.
Hij vertrekt naar de winkel.
Voor troostvoedsel.
Veel suiker en vol met slechtheid.
Al tijden heb ik dit niet gegeten.
Ik moest goed voor mijzelf zorgen met al die autoimmuunellende die ik heb.
Dus geen vlees en geen zuivel en geen gluten en geen leven.
Ik kreeg klachten.
Ondanks de vegan lifestyle.
Inmiddels eet ik weer normaal.
Behalve suiker.
En daar heb ik nu behoefte aan.

Laat ik eerst even vertellen welke auto immuunellende ik allemaal heb.
Voor de mensen die dit nog niet weten en er nog niet mee doodgegooid zijn.
Allereerst was er de psoriasis.
Jeuk dus.
Toen kwam er lichen sclerosus bij.
Ook jeuk maar ook pijn.
Hashimoto , schildklierontsteking en daardoor alles in de war.
Lichen planus op mijn lijf.
Toen lichen planus in mijn mond.
En sinds gisteren heb ik er weer 1 bij.
Vulvaire lichen planus.

En nu zit ik dus even stuk
Ik ken alle clichés.
Natuurlijk is het geen kanker.
Natuurlijk ga ik er ( nog ) niet aan dood.
Maar hé?
Ik leef gezond.
Probeer stress te elimineren
En dan dit.
Natuurlijk denk je heel even :waarom?
Maar ik laat dat ook weer los.
Ik heb dit niet zelf gedaan.
Ik roep dit niet over mijzelf af.
Ik hoor mensen zeggen : het is wat het is.
Ja ja ja ja.....ik weet het.
Ik moet het ermee doen.
Ik ben niet mijn ziektes enzo.
Maar het doet pijn.
Ik heb verdriet.
Ik huil met lange uithalen.
En snot.

Ik hoor de voordeur.
Hij is terug met chocola.
After eight.
Morgen is
het vast beter.


liefs Ann