Stof tot nadenken

Ik ben toch niet de enige die ze heeft?
Het is niet dat ik ze verzamel maar heel
vervelend vind ik ze ook niet.
Ik ben ze ook regelmatig kwijt. Dan loop ik langs en dan verstoppen ze zich snel.
De hoek waar ze normaal zitten is dan ineens leeg, Het lijkt wel of ze een spelletje met mij doen.
Verstoppertje of zo. Alleen verstoppen ze zich nooit lang genoeg .Ik vind ze altijd weer.
Nou ja , mijn man vindt ze het vaakst.
Die vindt ze niet zo leuk. Dat snap ik ook wel . Hij is een beetje gevoelig voor ze.
Dan wil je ze eigenlijk niet zo vaak zien. Helemaal niet eigenlijk.
Dit doet bij ons thuis regelmatig stof op waaien.
Bij jullie ook?
Of hebben jullie ze helemaal niet?
Die super schattige, donzige en fluffy stofwolkjes.
Vederlicht dansen ze door je huis. Gedragen door de zachte briesjes als je langsloopt.
En soms doet de zon mee. Die laat zijn warme licht stralen door je huis . Het lijkt alsof de wolkjes stof zweven op muziek.
Maar die muziek is geen gewone muziek . Nee.
Dat is mijn man die met de stofzuiger in de aanslag staat.
Hij houdt niet van ze.
Dat geeft stof tot nadenken.
Had ik ze moeten  vermoorden?
Nee! Ik kan het niet.
Met mijn handen op mijn oren zit ik te wachten tot mijn man klaar is met de
massamoord. Want ik had er meerdere. Stof vriendjes.Van die schattige donzige en vaak grijze pluizebollen.
Hij grijnst erbij. Die man van mij.
Hij krijgt er weer lucht van zegt hij.
Hij is nogal kort van stof.
En ik?
Ik zucht en heb de tijd.
Dat geeft weer stof tot nadenken.
Tijd om nieuwe te verzamelen.
Ik bijt in het stof en begin opnieuw.
Tot snel lieve nieuwe stof vriendjes.

liefs Ann