Dreszuur

Paardensport.
En dan specifiek de dreszuur. Wat een drama is dat.
Men gunt elkaar niets. Ja rampen en ellende.
En waarom? Geen idee. Misschien dat wij er samen
achter kunnen komen. Vul gerust aan.Jou ervaringen en
meningen zijn belangrijk voor mij. Maar misschien moet
ik eerst een voorbeeld geven?
Laten we bij het begin beginnen: instructie!
Daar begint het al. De instructie is veranderd. Vroeger hadden we
instructeurs die autoriteit uitstraalden. Mijn kind leste bij mijnheer Bril.
Je haalde het niet in je hoofd om te
ja maaren. Als je instructeur zei dat je de hele week zonder beugels moest
rijden omdat je zit zo ellendig was dan deed je dat. Nu gaan de mensen naar een andere \
instructeur. Want ja niemand zit graag zonder beugels op zijn paard. En de gemakkelijkste weg is toch een andere instructeur. En dan begint het shoppen.
Net zolang instructeurs zoeken en uitproberen tot je die ene hebt gevonden. Die ene die jou de hemel in prijst en zegt dat alles wat fout gaat aan je paard of pony ligt. Die ene instructeur die al bellend in de hoek zit en af en toe opkijkt en roept: ja daaaaaar!!!! Dat is mooi!!! Goed gedaaaaaan!!!!Die ene instructeur die dan een keer meegaat naar concours omdat je nooit winst rijd. En dan gaat die mee en dan is het duidelijk waarom je geen winst rijdt......de jury! Die deugt niet en is raar!
Dat je stalgenoot wel winst rijd komt natuurlijk omdat ze de jury kent! Niet omdat ze zo keurig op de letter rijd. Die hele simpele bok loopt gewoon keurig zijn proef zonder fouten en wint. Ja dat kan natuurlijk niet. Of dat andere talentvolle paard wat af en toe de weg kwijt is. Dat die hogere punten rijdt is niet te begrijpen. Dat die goede stukken voor een 9 heeft is niet gezien natuurlijk.
Kortom, het ligt overal aan behalve aan jezelf.
Mijn kind is een dreszuurder. Bij de pony's begint het al. Stel je hebt heerlijk gereden en je bent blij. Dat kan natuurlijk niet. Want je weet de punten nog niet. De punten bepalen of je goed gereden hebt of niet. Dat is toch onzin? Wat als je de proef uitkomt en je hebt samen met je beestje een heerlijke 6 minuten lang genoten? Het aangalopperen ging deze keer bijna vanzelf. Het voelde fantastisch.
Maar dat kun je niet zeggen als iemand vraagt hoe het gegaan is. Want stel dat je slechte punten hebt dan denken ze dat je er geen verstand van hebt. Heb je wel hoge punten dan mag je niet zeggen dat het fijn ging, dan ging het per ongeluk. Hij ging best fijn zeg je dan. Want oh wee als je arrogant overkomt. Voordat mijn kind en ik die regels door hadden zijn we natuurlijk al vaak de mist in gegaan.
Ik kan mij nog een keer een kampioenschap herinneren. Mijn kind reed inmiddels bij de paarden en was 15. Het ging om een kringkampioenschap in het Z2. Zure 2 dus. Mijn kind werd reserve kampioen en ging heel enthousiast naar de kampioen. Ze gaf haar een hand en feliciteerde deze dame met haar titel. De dame stamelde wat en riep toen dat mijn kind niet kon rijden en dat het belachelijk was dat zij reserve was geworden met  haar manier  van rijden. Waarom? Geen idee. De Z van ZUUR dus.
Waarom is het not done om gewoon blij te zijn met je knol en je proef?