Heimwee

Soms kun je ineens een soort van heimwee hebben.
Heimwee naar hoe de zorg vroeger was geregeld.
Dat de reden dat een huisarts zo heet is omdat
hij bij jou thuis komt als je erg ziek bent.
Hij zou nu eigenlijk "opvakantiemaareenvervangergeregeldarts" moeten heten.
Of een "praatmaarmetdeassistentearts" .
De assistentes van die arts die de telefoon leuk opnemen en gewoon je naam in
de agenda van de arts zetten.
Niet van alles willen weten waarom je naar de arts wil en al helemaal niet met je
bloeduitslagen willen bemoeien.
Dat je je gewoon kan melden bij de balie van de assistente en zegt wie je bent.
Dat ze kijkt in de agenda en glimlacht en zegt dat je mag plaatsnemen. Dat het wel even kan duren omdat de arts naar een ziek kindje moest thuis.
Dat de arts gewoon je oren uitspuit en je wond verzorgd.
Dat hij gaat zitten met een kopje thee en luistert.
Gewoon zoals het was en ieder wist wat zijn taak was.
En dat je als patiënt wist dat  er naar je gekeken en geluisterd werd.

Ik moet regelmatig bloedprikken en voor de uitslag bellen naar de assistente.
Iedere keer weer heb ik een naar gevoel als ik ze moet bellen.
Ik vraag of ze de uitslagen binnen heeft .
Als antwoord krijg ik een diagnose.
Alles is goed met mij.
De bloedwaardes zijn normaal.
Zucht.....
Ik vraag naar de waardes en helaas , die zijn allesbehalve normaal en goed.
Ik zeg met mijn liefste stemmetje dat de waardes niet goed zijn voor mij.
Jawel hoor mevrouw , de waardes die normaal zijn zijn  bla bla bla.....
Ik zucht.
Ik tel tot 10.....20...30...
en zeg : luister hoor eens hier , ik ben niet normaal want anders hoefde ik niet zo vaak te prikken.
De waardes die je noemt zijn goed voor mensen die geen medicijnen gebruiken!
En ineens besef ik.....zij snapt mij niet.
Zij is niet ziek.
Zij hoeft het gevecht niet steeds aan te gaan .
Niet te verklaren dat je ziek bent tegen de hele wereld.
Niet te discussiëren met artsen en assistentes, niet met werkgevers en uwvers en ook niet met je familie. Of nog erger met je eigen ziekte. Jezelf!
Ik heb de energie er vaak niet voor.
En wil het ook gewoon niet,
Ik wil gewoon een receptje en een automatische herhaling.
Gewoon omdat ik levenslang heb.
Dus schrijf dat recept en vraag om koffie van je assistente.
Vind je mij lastig?
Een vervelende zeur?
Misschien moet je dan ander werk zoeken.
Want je beroep kun je kiezen , je ziekte niet!

liefs Ann